cAFé--- KAKAO

"แหม...ถ้าทานกาแฟแล้วแกล้มด้วยช็อคโกแลตอร่อยๆ คงจะเป็นอะไรที่เข้ากันดีเป็นที่สุดเลยว่าไหมคุณน้อง? และถ้าเมื่อไหร่ก็ตามนะ ที่คุณพี่ต้องการรับประทานช็อคโกแลตอร่อยๆ ก็จะต้องนึกถึงร้านนี้ขึ้นมาทุกครั้งเลย ไม่รู้ทำไม
โอ้...ร้านคาคาโอะที่รัก (บางคนก็อ่านออกเสียงว่ากากาว ก็จะเป็น โอ้...กากาวที่รัก) นี่คุณน้อง- ช็อคโกแลตของที่นี่นะ เค้าจะนำเข้าทั้งจากเบลเยี่ยม, ฝรั่งเศส และสวิตเซอร์แลนด์ แล้วก็จะนำมาคิดค้นสูตรของหวานที่เป็นแบบต้นตำรับของคาคาโอะเองอีกที ไม่ว่าจะเป็นของหวานจานไหนๆ ก็น่าทานไปเสียหมด ทั้งจากรสชาดและการตกแต่งอย่างปราณีตสวยงามก็ยิ่งทำให้รู้สึกแฮปปี้ วี๊ดวิ้วทุกครั้งที่แวะมาทาน โอ้ว..ว..ให้ตายเถอะยอด มันจอร์จมั๊ก มากก... ค่ะคุณน้อง อกเล็กๆ ของคุณพี่จะแตกตายอยู่แล้วล่ะค่ะคุณน้องขา..."

พิกัด : อยู่ในซอยสุขุมวิท 24 ตรงข้ามกับ The Davis ถ้ากลัวหาไม่เจอก็ให้ถามคนแถวนั้นเอา ถ้ายังหาไม่เจออีกคุณพี่จะถือว่าคุณน้องไม่มีสมองนะคะ โอเคะ!

คะแนน : สีม่วง- เริ่ดค่ะ!
(จากระดับคะแนน ยอดเยี่ยม-ยิ่งใหญ่-เกรียงไกร-สีม่วง)

---เรียบเรียงจากเนื้อหาภาษาญี่ปุ่นใน WOM เล่ม 4 ฉบับ café ด้วยความสามมารถเท่าที่มีอยู่น้อยนิด

cAFé--- CAFE SWEET

หากมีโอกาสผ่านไปแถวถนนสาทรใต้ และไม่เร่งรีบจนเกินไป โอมจงแวะร้านกาแฟที่น่ารักชนิดที่ว่าน่ารักได้อีกร้านนี้ให้ได้ ร้านเปิดมาเป็นปีที่ 2 แล้ว เป็นบ้านหลังเดี่ยวตั้งอยู่ริมถนนบรรยากาศร่มรื่นตบแต่งสไตล์วินเทจ (Vintage) ภายในดูโป้งโหล่งสบายมาก ผนังปูด้วยวอลเปเปอร์สีเหลืองนวลลวดลายกิ่งก้านดอกไม้น่ารักมั้กมากกก และด้วยรสชาดของเค้กที่อร่อยอย่างมหัศจรรย์ของที่นี่ ทั้งยังมีให้ได้เลือกชิมหลากหลายนั้นก็คงจะทำให้คุณลูกค้าทั้งหลายที่แวะมาต้องกลับมาใช้บริการที่นี่อีกครั้งเป็นแน่แท้ เชื่อขนมเค้ก (หลายๆ ก้อน) กินได้เลย

พิกัด : พอหักพวงมาลัยเลี้ยวซ้ายเข้าสาทรซอย 5 จากเส้นสาทรใต้ปุ๊บ ห้ามกระพริบตาเด็ดขาด! เพราะจะเจอร้านตั้งอยู่ตรงหัวมุมซ้ายมือทันที นั่นแหละ ใช่เลย!

คะแนน : ยิ่งยอดเยี่ยมใหญ่
(จากระดับคะแนน ยอดเยี่ยม-ยิ่งใหญ่-เกรียงไกร-สีเหลือง)

---เรียบเรียงจากเนื้อหาภาษาญี่ปุ่นใน WOM เล่ม 4 ฉบับ café ด้วยความช่วยเหลือด้านภาษาของลีนาจัง เช่นเคย และเธอก็ขอเพิ่มกาแฟปั่นเป็นสองแก้ว เธอบอกว่าเผื่อเพื่อนเธอด้วยอีกคน เพราะกาแฟที่ซื้อไปฝากเมื่อวันก่อนนั้นอร่อยดี

cAFé--- BIGKNIT

เชื่อไหม? มีร้านแบบนี้อยู่ในกรุงเทพฯ ด้วยแหละ!

ร้านแบบที่จะทำให้คุณรู้สึกเพลิดเพลินไปกับการถักไหมพรมไปพร้อมๆ กับการจิบกาแฟร้อนๆ โดยไม่รู้จักเบื่อจักหน่าย คือคอนเซ็ปต์ของที่นี่ คุณไนซ์-เจ้าของร้านที่ทั้งแสนดีและก็น่ารัก (สมชื่อ) นี้ได้ไอเดียการทำร้านมาจากที่ว่าเธออยากจะให้มีร้านกาแฟที่มีการถักนิตติ้งเหมือนกับที่เมืองนอกเมืองนาที่เขาเปิดกันจนเป็นเรื่องปกติที่กรุงเทพฯ บ้าง ไม่เสียหายหากจะลองแวะไปดูซักครั้งหนึ่ง แล้วคุณอาจจะได้งานนิตติ้งน่ารักๆ ที่ถักด้วยฝีมือของคุณเองเป็นของขวัญของฝากกลับบ้านก็ได้ ใครจะรู้^_^

พิกัด : ร้านตั้งอยู่ชั้นล่างของ Natural Park ในซอยสุขุมวิท 49 ถัดจาก Dental Hospital อยู่ริมถนนเลย หาไม่ยาก สังเกตจะเห็นตุ๊กตาหมีตัวใหญ่เบิ้มนั่งเรียกแขกอยู่ในร้านแทนนางกวัก

คะแนน : ยอดเยี่ยมสำหรับคุณผู้ชาย แต่เข้าขั้นเกรียงไกรสำหรับคุณผู้หญิง (จากระดับคะแนน ยอดเยี่ยม-ยิ่งใหญ่-เกรียงไกร-สีฟ้า)

---เรียบเรียงจากเนื้อหาภาษาญี่ปุ่นใน WOM เล่ม 4 ฉบับ café ด้วยความช่วยเหลือด้านภาษาของลีนาจัง

cAFé--- HUNDRED CHILDREN

ร้านกาแฟที่เพิ่งเปิดตัวไปเมื่อปีกลายโดยเจ้าของร้านเครื่องเรือนแอนทีค ร้านนี้เกิดจากความปรารถนาอันแรงกล้าของเจ้าของที่อยากจะเปลี่ยนให้ร้านขายของแอนทีคซึ่งเป็นร้านที่ทุกคนไม่ค่อยอยากจะเข้าไปกันเป็นร้านที่ใครๆ ก็สามารถเปลี่ยนความคิดนั้นแล้วเดินเข้ามาได้ง่ายๆ สบายๆ ชมของเก่าไปพลางละเลียดกาแฟไปพลาง และของตกแต่งที่วางอยู่ภายในร้านเกือบทั้งหมดนี้นั้นก็เป็นสินค้าจำหน่ายด้วย (ที่นี่จะมีการหมุนเวียนนำสินค้าเข้าในสต๊อกอยู่เสมอ)

ด้วยความที่ร้านนี้เป็นร้านที่ค่อนข้างแปลกทว่าน่าสนใจมาก หากจะลองแนะนำให้เพื่อนๆ หรือคนรู้จักใกล้ๆ ตัวแวะเวียนมาที่ร้านนี้ก็ถือว่าไม่เลวเลยทีเดียว

พิกัด : ลงบันได BTS สถานีอโศกทางออกที่ 4 มาปุ๊บก็เจอปั๊บเลย ร้านตั้งอยู่ซ้ายมือตรงหัวมุมสุขุมวิท 14
คะแนน : ยิ่งใหญ่ (จากระดับคะแนน ยอดเยี่ยม-ยิ่งใหญ่-เกรียงไกร-สีฟ้า)

---แปลจากเนื้อหาภาษาญี่ปุ่นใน WOM เล่ม 4 ฉบับ café ด้วยความช่วยเหลือของลีนาจัง แล้วมาเรียบเรียงใส่ไข่อีกทีโดยไปติดสินบนค่าแปลเป็นกาแฟเย็นปั่นหนึ่งแก้ว

นานา

"ถึงแม้ชอบดนตรี ชอบเพลง ชอบดูหนัง แต่ข้าพเจ้าไม่ใช้วอล์คแมน ไม่ต่อสายไอพ็อดเข้าหู ไม่เหงาเมื่ออยู่คนเดียวโดยไม่เปิดเพลงหรือโทรทัศน์ ความเงียบให้โอกาสพักหู ให้ได้ยินเสียงธรรมชาติ ได้อยู่กับตัวเองกับสิ่งรอบตัวอย่างไม่ต้องมีสื่อภายนอกมานำพาอารมณ์ และจะไม่เปิดเครื่องเสียงในรถเวลาขับผ่านทิวทัศน์ที่งดงาม เพราะพบว่าความเงียบช่วยให้ซึมซับความชื่นบานจากปัจจุบัน ตรงนั้น เดี๋ยวนี้ ได้อย่างวิเศษสุด ไม่ว่าจะเป็นทางตา หู และกายสัมผัส"

คุณหญิงจำนงศรี หาญเจนลักษณ์
นิตยสาร Health & Cuisine ฉบับที่ 75 เดือนเมษายน 2550

.........

คำเตือน : ข้อความ 2-3 ย่อหน้าด้านล่างเป็นความหงุดหงิดขี้รำคาญเฉพาะตัว แต่... เลียนแบบได้

โดยส่วนตัวแล้วคนค่อนข้างขี้รำคาญอย่างผมนั้นไม่ค่อยชอบคน (ซึ่งมีจำนวนมากเสียด้วย) ที่มีเส้นสายสีขาวๆ ไหลออกมาจากหูทั้งสองข้างสักเท่าไหร่ มันเหมือนคนหูหนวกเมื่อก่อน ที่มันจะมีจุกสีขาวๆ คล้ายๆ กันจุกอยู่ที่หู แต่นั่นมันเขาเลือกไม่ได้นี่

สามัญชนคนทั่วๆ ไปที่ไม่ใช่นักร้องนักดนตรี มันไม่จำเป็นต้องมีเสียงเพลงระงมขรมก้องในกะโหลกตลอดเวลาขนาดนั้นก็ได้นี่ ใช่-ไม่จำเป็น ถึงจะทำใจคิดว่าเป็นแฟชั่น มันมาแป็บเดียวเดี๋ยวมันก็ไปแล้วก็เหอะ แต่หงุดหงิด และไอ้ที่น่ารำคาญไปกว่านั้นก็คือพวกพี่ๆ ฮิปฮอปป็อบแดนซ์ที่เขาฟังไม่ฟังเปล่า ยังโชว์เสต็ปโยกย้ายส่ายไปมาบนรถไฟฟ้าอีกนี่แหละน้า ที่มันน่านัก

ไม่รู้ว่าจะ Will Survive กันไปไหน

โย่ว! โย่ว! ไอ้ของพรรค์นี้ ไอรักไม่ลงว่ะเพื่อน

siam@siam