Made by Days

1331

.... คือ....
คืออย่างนี้
คือผมเพิ่งผ่านวันเกิดครบ 31 มานั่นแหละ
สารภาพว่าวันก่อนไปยืนมองสารรูปตัวเองหน้ากระจกดิสเพลย์ในห้างสรรพสินค้าย่านราชประสงค์หัวจรดเท้าเลย ผลปรากฎว่า..

หัว – ยังทรงเดิม แอบมีผมหงอกงอกขึ้นหนึ่งกระหย่อมตรงกลางกระหม่อม
ตากับปาก – ยังคงคมและดีตามลำดับ ..คิดว่านะ
คอ – ก็อ่อนเหมือนเคย และยังคงไม่มีเส้นสายสร้อยพระเครื่องประดับใดๆ
ข้อมือ – Wristband สีเหลืองข้อความ “เราคือนพรัตน์วชิระ” ได้มาตอนไปช่วยถ่ายรูปรับปริญญาที่เกษตรฯ ให้หลานสาว มีน้องๆ นักศึกษาหน้าใสมาเรี่ยไรเงินสมทบทุนอะไรสักอย่าง ก็ให้ไป เลยได้มา
เสื้อ – เสื้อยืดคอกลมอดีตเคยดำสกรีนทองข้อความ “The Last Samurai” พี่ชายท่านหนึ่งซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดเมื่อช่วงที่หนังเรื่องนี้ยังอยู่ในกระแส
(กี่ปีแล้วกรุณาคำนวนเอาเองตามแต่สะดวก)
พุง – ......... ชิงร้อยชิงล้าน!
เข็มขัด – เอ่อออ... ก็รัดมาตลอดนะ อ๋ออ.. ซื้อที่บ้าน ที่จันท์ ตลาดนัดจตุจักรจันทบุรีข้างๆ ห้างฯโรบินสัน เข็มขัดหนังธรรมดาสามัญไม่มียี่ห้อ
กางเกง – ยีนส์มือสองของแบรนด์เนมแท้ ซื้อจากตลาดนัดเพชรอโศกหลังตึกแกรมมี่ แอบภาคภูมิใจในราคา 500 บาทไทยที่ได้มา
(แต่ต้องตัดขาออกอย่างเยอะอ่ะ เสียดายว่ะ)
รองเท้า – คอนเวิร์ส Second Hand สีมายองเนส ได้มาจากตลาดนัดวังหลัง ปัจจุบันสภาพย่ำแย่เต็มที แต่ก็ยังคงดื้อแพ่งใส่อยู่
ที่จริงก็มองจองคู่ใหม่ไว้ในใจเรียบร้อยแล้ว จะรอก็แค่วาระดีๆ

แล้ว?...

นั่นสิ แล้วเอาไงต่อดีล่ะ

หม่อง ฟาน เพอร์ซี่

หม่อง ฟาน เพอร์ซี่เป็นพม่า
ผมจะเจอกับหม่องตอนเช้าๆ ที่สวนสาธารณะแถวบ้าน
หม่องจะใส่ชุดอาร์เซนอลเต็มสูบ คือจัดมาทั้งเสื้อทั้งกางเกง มาร่วมเตะบอลกับพวกนักฟุตบอลท้องถิ่นขาประจำที่ลานกีฬาทุกๆ เช้า นักบอลแถวนั้นจึงนึกสนุกจึงตั้งฉายาให้หม่องว่า "หม่อง ฟาน เพอร์ซี่" (ล้อเลียน "โรบิน ฟาน เพอร์ซี่" ศูนย์หน้ากับตันทีมของปืนใหญ่อาร์เซนอล) แล้วก็พากันล้อและหัวเราะเยาะเย้ยหม่องด้วยขบขันในท่าทีเงอะๆ งะๆ ของหม่องอยู่ในทุกครั้งที่งลงสนาม

บางครั้งผมก็เข้าไปร่วมเตะด้วย ถ้าเล็งแล้วว่าเช้าวันนั้นคนไม่เยอะ
แล้วก็มักจะได้อยู่ทีมเดียวกันกับหม่อง ก่อนจะมองหาเพื่อนร่วมทีมอีกสามให้ได้ครบห้า แต่ถ้าหากว่าวันไหนคนเยอะ ผมก็จะแค่วิ่งวนเบาๆ รอบๆ สวนฯตามปกติ

และเหมือนผม -- หม่องมาคนเดียว
จะด้วยอะไรก็ตามแต่ หม่องไม่พกเพื่อนพม่ามาด้วย อาจมี หรืออาจจะไม่
ผมเดาเอาว่าหม่องแค่อยากมีเพื่อนเตะบอล
ผมเองก็อยากมีเพื่อนเตะบอล แต่ทว่าเวลาที่ผมมีกับเพื่อนๆ นั้นลงเอยกันไม่ได้
ก็เลยเปลี่ยนรูปแบบมาวิ่งออกกำลังกายแทน -- ทำเองก็ได้ ง่ายจัง
ที่จริงก็ไม่ได้ชื่นชอบนักหรอก แต่เพื่อสุขภาพ คนเราควรออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอไม่ใช่เหรอ?

กลับมาที่หม่อง
แรกๆ ก็สนุกไปด้วยแหละ ขำดี แต่พอผมเห็นหม่องโดนล้อด้วยพลพรรคนักบอลบ่อยๆ เข้าก็นึกน้อยอกน้อยใจและทดท้อแทนหม่องอยู่เหมือนกัน
วู้วว์ -- จะแซวอะไรกันนักกันหนาวะ
หม่องเขาก็แค่อยากเล่นและมีเพื่อนเตะบอล -- แค่นั้น
พอเสียทีเถอะนะ ไอ้เรื่องพรรคเรื่องพวกน่ะ

.........

ป.ล. ปาเกียวแม่งชนะคะแนนได้ไงฟร่ะ ค้านสายตาว่ะ

มีคนมีต้นไม้

ดอกไม้บานใต้ลานดาว

โรแมนติก
โรแมนติกมาก
การเดินทางครั้งล่าที่ชื่อว่า “ดอกไม้บานใต้ลานดาว” คราวนี้อาจารย์ยงยุทธ พาคณะเราย้อนเวลากว่า 200 ล้านปีไปทำความรู้จักและชื่นชมธรรมชาติกันที่อีสาน

+++++++

โครงการชื่นชมหมู่ดาราทั้งนภาและปฐพี (นิเวศลานหินถิ่นอีสาน)
เมื่อ 430 ล้านปีก่อน ทะเลอีสานถูกปิดล้อมด้วย 2 จุลทวีป คือ อินโดจีน + ฉานไทย ส่งผลให้ทะเลถูกทับถมด้วยตะกอนจากขุนเขาที่ล้อมรอบ
จนกลายเป็นแผ่นหินทรายมหึมายกตัวขึ้นสูงเมื่อประมาณ 200 ล้านปี
เรียกแผ่นดินนี้ว่า ‘ที่ราบสูงอีสาน’
หลังจากนั้นมีสิ่งมีชีวิตต่างๆ หลากหลายเข้ามาปักหลักตั้งถิ่นฐานอยู่อาศัยมาจนถึงทุกวันนี้
การที่จะเข้าใจนิเวศของแผ่นดินอีสาน
เราสามารถเรียนรู้ถึงวิวัฒนาการของชีวิตที่บุกเบิกขึ้นมาบนแผ่นหิน
แล้วพัฒนาสังคมจนเกิดเป็นป่าใหญ่...

(รายละเอียดของทริป)

+++++++

ทริปนี้เราเริ่มมื้อเช้าแบบเบาๆ กันตามอัธยาศัยในตลาดวารินชำราบ ก่อนจะมุ่งหน้าไปพบกับความอัศจรรย์ของจักรวาลลานหินที่สามพันโบก

เย็นย่ำ เราดื่มด่ำพฤกษา เดินชมทุ่งดอกไม้ใบหญ้าบานบนลานหินบริเวณน้ำตกสร้อยสวรรค์ ที่ผาแต้ม

ผมชอบที่นี่ เพลิดเพลิน สวยงาม และอบอุ่นในอารมณ์
ไม่รู้เพราะแดดยามเย็นหรือดอกไม้กันแน่ ที่ละลายความเป็นชายขี้อายของผมไปเสียสิ้น ใจจึงอยากจะเดินไปจูงมือน้องสรัสจันทรกับสร้อยสุวรรณาออกมาเริงระบำกันท่ามกลางเหล่าผกามาศบนลานแห่งนั้น ด้วยติดใจในอาภรณ์ที่น้องทั้งสองเขาสวมใส่ ทั้งม่วงละไมตากับเหลืองอ่อนละมุนใจ

โอ่ย.. โมแรนติ๊กหลาย

ยัง ยังไม่พอเด๊ หากตกกลางคืนนั้นดูจะยิ่งโรแมนติกกว่าเด๊ล่ะ
โดยพร้อมเพรียง— คณะเราเอนกายลงนอนสดับฟังเรื่องราวเทพนิยายกรีกจากอาจารย์บนลานหินที่อุทยานแห่งชาติภูจอง-นายอย เรื่องราวของกลุ่มดาวเปอร์ซิอุส, เซฟิอุส, เปกาซุส, แอนโดรเมดา และแคสซิโอเปีย

เรื่องเล่าจากอาจารย์จรรโลงเราและโลกเสมอ
ยังผลให้จิตใจสุขสว่างอิ่มเอมเบิกบาน
ผมพริ้มตาหลับไหลไปบนลานหินที่เบื้องบนมีแสงพราวของดวงดาวนับล้าน
และได้โปรด— กรุณาอย่าปลุก