จดหมายจากมังกร

ถึงคุณพี่ 1306ix

ตื่นเช้าขึ้นมาวันนี้ จู่ๆ หนูก็มีอะไรอยากจะบอก
จำฉบับแรกที่เคยเขียนบอกพี่ได้ไหมคะ
ว่าหนูเจอพี่แล้ว คิดถึงแฟนคนแรก
เมื่อวันก่อนตอนเราได้คุยกันอีกครั้ง ความรู้สึกนี่ก็ยังเป็นอยู่

แฟนคนแรกของหนูเป็นคนสุรินทร์ถิ่นปราสาทหินค่ะ เขาเป็นคนง่ายๆ ยิ้มหวาน หวานแบบหวานผ่าซากน่ะคะ แล้วพอบทจะหวานก็หวานซ้าาา
อ้อ! อีกอย่างเขาก็เป็นคนตลกหน้าตายด้วยล่ะ ฮ่าๆๆ
เขาเป็นคนมองเห็นคุณค่าในตัวผู้หญิงคนนี้ จากสิ่งที่เป็น
ไม่ใช่จากรูปกาย หน้าตา หรือว่าฐานะ
เขารักหนูที่เป็นหนู เป็นหนูที่ไม่ได้ตกแต่งประดับประดา
แต่เป็นหนูที่ร่าเริงและสร้างรอยยิ้มให้เขา

ไม่รู้ว่าบอกพี่ตอนนี้จะดูสายเกินไปหรือเปล่านะคะ
แต่หนูอยากรู้จักกับพี่ตั้งแต่ตอนที่เราได้คุยกันในการเดินทางคราวนั้น
แต่ติดปัญหาตรงที่พี่มีคนรักแล้ว...
และหนูว่าการเดินตามใครมันเหนื่อย
แค่ได้มองเห็นคนๆ หนึ่งจากมุมที่เรายืนอยู่ แค่นี้ก็โอเคนะคะ นะคะ เจอะกันสักแป็บนึง... (เอ่อ.. มุกหนูพอใช้ได้ไหมคะ)

นอกจากจะชอบมองดูรูปถ่ายของพี่ อ่านสิ่งที่พี่เขียนแล้วชอบ จนต้องไปหาซื้อหนังสือของพี่ที่เข้าข่ายของป่าหายากไปแล้วมาจนได้ หนูยังชอบกิจกรรมง่ายๆ ที่จันทบุรีของพี่ด้วย พี่เป็นแฟมิลี่แมน รักครอบครัว จริงๆ นะ หนูรู้สึกได้
ถึงแม้หนูอาจจะรู้สึกช้าไปหน่อย เพราะหนูเป็นคนไม่ค่อยมองคนที่ลักษณะภายนอก การสัมผัสเข้าถึงและเพิ่งรู้สึกก็เลยจะนาน ทำให้หนูมาช้าไปเสมอ
แต่ไม่เป็นไรหรอกค่ะ

สิ่งที่อยากจะบอกก็คือ ดีใจมากที่เจอแล้ว กับคนแบบนี้
อยากให้รับหนูไว้เป็นเพื่อนรุ่นน้องสักคน
หนูไม่งอแง (แค่เผลอไผลกินเก่งไปบ้างบางมื้อ) ร่าเริงและชอบดูหนังค่ะ
ปีหน้าฟ้าใหม่เราคงได้เจอกันนะคะ

โอเคนะคะ
สวัสดีปีใหม่ค่ะ

^__^

มังกร


.........
.........
.........


ขอบคุณสำหรับจดหมายนะครับ
และขอบคุณจริงๆ กับความรู้สึกที่เขียนมาถึงกัน
ขอให้น้องมีความสุขความเจริญ
สุขภาพแข็งแรง ทั้งกายใจ
สวัสดีปีใหม่เช่นกันครับ น้องมังกร

1306ix

นักมายากล

เมื่อถึงเวลาที่นัดหมาย ยอดชายนายฌองก็ระเบิดกลชุดที่ชื่อว่า 'ซ่อนจันทรา' ตามคำมั่นสัญญาที่ให้กับเราไว้เป็นเวลากว่ายี่สิบห้านาที
ทุกสายตาค่ำคืนนั้นต่างล้วนตกตะลึงงันกับความมหัศจรรย์ที่ประจักษ์
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ในเมื่อเราทั้งเก้าเห็นพ้องต้องกัน คงเป็นอื่นใดไปไม่ได้
นักมายากลจากฝรั่งเศสของเราได้ร่ายมนต์อัญเชิญเทพราหูออกมาปรากฎกาย แล้วค่อยๆ เคลื่อนย้ายร่างไปทำการอมดวงจันทร์วันเพ็ญจนมิดมืดหายวับเข้าไปในความลี้ลับภายใต้ราตรีสีดำ
ตั้งแต่เกิดมาผมเพิ่งจะเคยพบเคยเห็นอภิมหาสุดยอดมายากลระดับจักรวาล (ก็พี่เล่นกันนอกโลก) ซึ่งๆ หน้าแบบนี้ก็ครั้งนี้เอง

ชัดเลยว่าฌองไม่ธรรมดา

.........

ผมรู้จักกับสามฝรั่งเศสผ่านการแนะนำของมาดามจิ๊กที่เชียงใหม่
อันประกอบด้วย ฌอง, มีมี่ และโอลิเวียร่า
จากคำบอกเล่า ทั้งสามต่างมีความสามารถพิเศษกันคนละแบบ
โอลิเวียร่านั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านธรณีวิยา สายตาอันคมคายของโอลิเวียร่านั้นสามารถเพ่งพินิจหินดินทรายต่างๆ แล้วแปลงค่าจากสิ่งที่เห็นเป็นข้อมูลจำเพาะในรูปแบบเอกสารเพื่อใช้ในการศึกษาวิจัยต่อไปได้ ส่วนมีมี่นั้นมีความสามารถทางด้านภาษา คือเธอสามารถพูดคุยกับบรรดาต้นยูคาลิปตัสได้อย่างได้เรื่องได้ราว (เป็นความสามารถที่น่าสนใจมาก!)
และอย่างที่บอก– ฌองเป็นนักมายากล

"ว้าวววววว!"
เราต่างอุทานประสานเสียงให้กับความสามารถของแต่ละคน
ไม่พลาดอยู่แล้ว– เรารบเร้าให้ฌองแสดงมายากลอะไรก้ได้ให้ดูเป็นขวัญตา ด้วยว่าร้างราจากการรับชมศาสตร์การแสดงดังกล่าวมานานนม
“โปรดอดใจรอจนในเวลาที่ท้องฟ้าเป็นสีดำก่อนเถิด”
ฌองรับปากว่าเมื่อถึงเวลานั้นจะแสดงสุดยอดแห่งกลให้เราได้ยลกันแน่นอน
ขอแค่รอเวลาให้เหมาะสมตามที่บอก
เรายิ้มรับคำ และรอคอย

.........

“กรุณาส่งเสียงดังเพื่อคลายกลเถิดพี่น้อง”
ฌองส่งเสียงบอกคณะเราให้ตื่นจากความเงียบงัน
พอกลับมารู้สึกตัวอีกที พี่แฮมก็ควักลูกซองประจำกายขึ้นมายิงขึ้นฟ้าเสียงกึกก้องดังกังวาน พี่แจ๋วคว้าตะเกียบปิ้งหมูใกล้มือขึ้นมาระรัวเคาะโต๊ะให้จังหวะโจ๊ะแบบไทยๆ ส่วนพี่มาร์กก็จัดแจงหยิบคอมพิวเตอร์แบบพกพาขึ้นมาต่อกับเครื่องเสียงเพื่อเปิดโปรแกรมฯ ด้วยความคล่องแคล่ว

“ได้โปรดส่งเสียงเพื่อคลายกลของข้าพเจ้าเถิดสหาย แล้วทุกๆ อย่างจะกลับสู่สภาวะปกติ” ฌองย้ำอีกครั้งด้วยใบหน้าที่มีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาเล็กน้อย
ดูท่าทางว่าเสียงที่เกิดขึ้นน่าจะยังดังไม่พอ
พี่มาร์กส่งสัญญาณมาทางผมว่าติดตั้งระบบปฏิบัติการเสร็จเรียบร้อยแล้ว
บังเอิญว่าไมโครโฟนนั้นมันมาอยู่ในมือผมตอนไหนก็ไม่รู้
แล้วผมจะทำอย่างไรได้เล่า นอกจาก..

“งั้นขอคันหูของน้องจ๊ะละกันครับ” ผมตะโกนบอกเพลง
จากนั้นอินโทรก็โหมขึ้นมา
แล้วผมก็กรีดร้องสุดเสียง!!

ในวันดีๆ ที่ไม่มีสถานการณ์

วันก่อนครับ

ลิลลี่ : วันก่อนครับ
หลิว : วันไหนวะ?
ลิลลี่ : ไม่ใช่ๆ! หลิวต้องพูดว่าทำไมครับสิ วู้วว์ 'รมณ์เสีย
หลิว : อ๋อ... ยังไงครับ?
ลิลลี่ : เออๆ เอาใหม่, วันก่อนครับ
หลิว : วันไหนวะ?
ลิลลี่ : ....... (งอน)
หลิว : ฮ่าๆ ล้อเล่น เอ้า! วันก่อนนั้นมันยังไงครับ?
ลิลลี่ : ไม่เล่นแล้ว พอๆ เราจะเล่าในแบบเราเอง

++++++

วันก่อนเราไปถ่ายงานที่ร้านอาหารฝรั่งเศสร้านหนึ่งมา
ร้านชื่อเลอ ว็องโดม (Le Vendôme) อยู่ในซอยสุขุมวิท 31
(ว่ากันว่าร้านนี้รสชาติอาหารจัดอยู่ในลำดับต้นๆ ในกรุงเทพฯ เลยนะ)
ครั้งนี้เชฟมายืนชื่นชมผลงานตัวเองข้างๆเราด้วย เพราะเป็นชุดเมนูใหม่ของร้าน
เราก็ถ่ายไปเรื่อยๆ 3 จาน 4 จาน คุยกันไปเรื่อย โน่นนี่นั่น
พอจานนี้มา (ดูรูปประกอบ) ไอ้เราก็ถ่ายไปพลางชมไปพลางว่าเหมือนพระบาทฯแถวบ้านเราเลย เล่นเอาเชฟงี้หัวเราะเสียงดังใหญ่เลย ตลกดี

ใช่มั๊ย? โคตรเหมือนพระพุทธบาทพลวงที่จันท์เลย

.........

ป.ล. 1 เพิ่งสังเกต ช่วงนี้วนเวียนอยู่กับฝรั่งเศสแฮะ
ป.ล. 2 หมูย่างสูตรบ้านพี่แฮมที่เจียงใหม่แม่มโคตร'หร่อย
ป.ล. 3 ตั้งกะเกิดมาเพิ่งเคยเจอจันทรุปราคาแบบคาตาก็เมื่อวันก่อนนี่แหละ
ป.ล. 4 'แอ่บแปบ' เปนก่ำเมือง แป๋ว่า 'แบนแต๊ดแต๋' พูดแล้วได้อารมณ์แต้ๆ
ป.ล. 5 เชื่อกันว่า ผู้ชายเราแต่ละคนนั้นจะมีต่อมที่ชื่อ 'หยินต๊ก' อยู่ภายในร่าง หากเมื่อไหร่เมื่อใดต่อมที่ว่านั้นแตกสลาย คนผู้นั้นจะสามารถแปรเปลี่ยนจากชายเป็นหญิงได้ โปรดจงระวัง.. หรือหาให้เจอ..
แล้วสกัดซะ!

Heya Maccarone!

ไอ้เจ้าก้อนนี่ชื่อ "มาคารง" (Macaron)
รูปร่างหน้าตาน่ารักน่าชังทันสมัย กรอบนอกนุ่มใน เก๋ไก๋ดูดีมีชาติตระกูล
แต่พอเอาเข้า (ปาก) จริงๆ แล้วก็ต้องขอบอกว่างั้นๆ
ผู้รู้บางท่านให้ทัศนะว่าที่มีอยู่ส่วนใหญ่ในบ้านเรานั้นจริงๆ รสชาติผิดเพี้ยนไปเยอออะ อันเหตุมาจากสูตรการทำ คือถ้าเราลงน้ำตาลไอซิ่ง 100 กรัม ก็ต้องใช้แอลมอลด์ปั่น 100 กรัมด้วย แต่ทีนี้บ้านเราแอลมอนด์มันแพงสิ ก็เลยหยวนๆ ลดอัตราส่วนลงไปเรื่อยๆ น่ะเนาะ ก็เข้าใจแหละ

อ้อ ที่ว่างั้นๆ ไม่ใช่ไม่อร่อยนะ เดี๋ยวสาวๆ จะโห่ใส่เค้า >_<
แค่ไม่ถูกปากและจริตลิ้นผมเอง ก็ต้องขออภัยด้วยเน่อ
พอทีกับความน่ารักน่าชังทันสมัย เก๋ไก๋ดูดีมีชาติตระกูล
คือถ้าเป็นไปได้
รบกวนขอเป็นบ้าบิ่นหรือว่าขนมครกมาเหอะ

.........

***ถ้าใครสนใจลองตามเข้าไปอ่านในนี้ดูนะ ; )

http://www.refresherthai.com/Article/europeMacaroon.php

http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=pookhakae&month=22-03-2011&group=2&gblog=57