Hanoi ยังคอยอยู่

วันก่อนวันสุดท้ายที่ฮานอย ผมตื่นแต่เช้า เตรียมจะออกจากเกสต์เฮ้าส์ไปเดินเล่นริมทะเลสาป ชมนกชมไม้ตามที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่เมื่อคืน เพราะพรุ่งนี้คงต้องเช้กเอ้าท์ออกไปสนามบินแต่เช้ามืด คงไม่มีเวลาให้เดินเล่นเก็บตกฮานอยแล้ว

“ไปไหนแต่เช้าล่ะพี่ชาย” เด็กหนุ่มผู้ดูแลเกสต์เฮ้าส์ทักทายผมขณะเห็นผมทำท่าจะออกไปข้างนอกแต่เช้า
“ไปเดินเล่นที่ทะเลสาป” ผมตอบกลับไปขณะสวมรองเท้า
“บางทีโชคดีพี่อาจจะเห็นเต่าก็ได้”
เด็กหนุ่มบอกผมพร้อมส่งรอยยิ้มให้ก่อนออก

ที่ฮานอยนั้นจะมีทะเลสาปอยู่กลางเมืองชื่อว่าฮว่านเกี๋ยม (Hoan Kiem)
หรือ “ทะเลสาบคืนดาบ” ที่คนทั่วไปเรียกกันตามตำนานที่เล่าสืบมาแต่โบราณของทะเลสาปใจกลางเมืองแห่งนี้ว่าในช่วงกลางศตวรรษที่ 15 นั้น องค์จักรพรรดิลี่ไทโต (Ly Thai To) ได้รับดาบวิเศษจากสวรรค์ เพื่อใช้ต่อสู่ขับไล่ชาวจีนออกจากประเทศ จากนั้นหลังสงครามยุติ ได้มีเต่ายักษ์คาบดาบวิเศษที่ว่านี้ และดำลึกหายลงไปกลางผืนน้ำ ทะเลสาบแห่งนี้จึงถูกเรียกว่าทะเลสาบคืนดาบตั้งแต่นั้น วันดีคืนดีจึงมักมีคนเล่าว่าเห็นสิ่งมีชีวิตคล้ายๆ เต่าว่ายน้ำเล่นอยู่เนืองๆ
เพราะยังเชื่อว่าเจ้าเต่าคาบดาบยังวนเวียนว่ายอยู่ในทะเลสาปแห่งนี้

ในช่วงเวลาเช้าๆ บรรยากาศโดยรวมรอบๆ ทะเลสาปฮว่านเกี๋ยมนั้นโรแมนติกและร่มรื่นมาก จึงไม่แปลกที่จะเห็นวัยรุ่นหนุ่มสาววัยละอ่อนที่นี่นั่งอ้อล้อจู๋จี๋กันรอบๆ ระคนด้วยผู้เฒ่าผู้แก่คนชราที่นั่งพักผ่อนหย่อนใจอ่านหนังสือพิมพ์ มองดูคลื่นกลางทะเลสาปกระเพื่อมตามแรงลม นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่นั้นก็มักมาเดินเล่น หรืออาจขยับแข้งขาด้วยการออกวิ่งเอากำลังก็ตามสะดวก

วันเวลาสบายๆ เช่นนี้ ไม่มีอะไรต้องเร่งรีบ ผมยังคงเดินเล่นอยู่ริมทะเลสาป

แม้บริเวณทะเลสาปนั้นจะไม่มีการเปิดเพลงบรรเลงแต่อย่างใด
วูบหนึ่งที่นั่น ผมคล้ายได้ยินเสียงท่วงทำนองคลอเบาๆ บรรเลงลอยล่องมาตามสายลมหนาวยามเช้า

มันไพเราะและเพราะอย่างจับใจ

ผมคิดถึงสหายที่นัดแนะกันอย่างมั่นเหมาะว่าจะมาเดินเล่นที่นี่ด้วยกัน
แต่สุดท้ายแล้วโดนฉุดดึงด้วยการงานที่รัดตัว
และแม้อยากจะแบ่งปันท่วงทำนองที่ว่าให้สหายฟังสักเท่าใด เพียงแต่มันไม่อาจเทียบเคียงแม้เสี้ยวของเสียงที่กำลังบรรเลงขับกล่อมผมอยู่ในตอนนี้
นอกเสียจากว่าเราจะเดินด้วยกันที่นี่ เวลานี้

ชีวิตเราอาจไม่ได้ยืนยาวเหมือนเต่าตัวนั้น ที่วันดีคืนดีจะมีคนโชคดี บังเอิญเห็นสิ่งมีชีวิตคล้ายๆ เราๆ ท่านๆ ผลุบๆ โผล่ๆ อยู่ที่ซิดนี่ย์, กระบี่, บาหลี หรือปีนัง
แล้วเล่าสู่กันฟังที่ไหนสักแห่ง ที่คนฟังก็ไม่ชัดแจ้งกระจ่างว่าใช่ หรือจริง
และจะเชื่อดีไหม

หากคิดจะเดินทางท่องเที่ยวก็ไปเสียตั้งแต่ยังแบกเป้ไหวเถิดเพื่อนเอ๋ย

เพราะเมื่อถึงวัยและวันเวลาที่ต้องจำนนต่อการลากกระเป๋าเลื่อนแล้วนั้น
ภาพและเสียง หรือท่วงทำนองที่ไพเราะเช่นนี้นั้นอาจแผ่วบางพร่าเลือน

และที่สำคัญ มันไม่เท่เลย