080808

วันเดือนปีตามปฏิทินสากลระบุไว้ว่า วันนั้นเป็นวันที่แปด สิงหาคม ปีคริสตศักราชสองพันแปด : 080808 ซึ่งเชื่อได้โดยไม่ยากว่าเป็นชุดตัวเลขที่เรียงกันสวยงาม เลขแบบนี้จะมีเพียงครั้งเดียวจะไม่มีและจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว น่าจะเป็นวาระดิถีที่ดี เหมาะกับการประกอบกิจกรรมหรือเริ่มกิจการใดๆ ก็ตามเพื่อความเป็นศิริมงคลแห่งชีวิต จะมีแต่ความรุ่งเรืองไม่มีที่สิ้นสุด ร่ำรวยกันไม่รู้จบ ด้วยตามความเชื่อที่ว่าเลข 8 นั้นมันก็คือสัญลักษณ์ “ไม่มีที่สิ้นสุด” หรือ Infinity ในแนวตั้งนั่นเอง

ในวันเดียวกัน- เพื่อนเก่าคนหนึ่งกลับมาจากสิงคโปร์ จากการไปใช้ชีวิตการทำงานอยู่ที่โน่นร่วมสองปีเพื่อมาร่วมงานแต่งงานของเพื่อนที่อุดรฯ เราจึงนัดเจอและกินดื่มกันที่ร้านประจำแถวพระอาทิตย์

บรรยากาศคืนนั้นก็สนุกสนานตามวิสัยของการกินดื่มสังสันทน์เป็นปกติ มารู้ตัวอีกทีก็ตีหนึ่งกว่าแล้ว เวลาล่วงเลยเที่ยงคืนมาตอนไหนนั้นไม่มีใครสนใจ ตอนนี้วันเวลาได้ก้าวข้ามเข้าสู่วันใหม่อีกวัน เป็นวันที่เก้า สิงหาคม ปีคริสตศักราชสองพันแปด : 090808 เรียบร้อยแล้ว

คืนวันดีๆ ตามที่ว่าไว้เพิ่งพ้นล่วงไป
080808 ได้ผ่านไปแล้ว
080808 กลายเป็นเมื่อวาน
ในความหมายเดียวกันมันก็คืออดีต
อดีตที่ป่วยการที่จะร่ำร้องเรียกคืน

เด็กเสิร์ฟที่ร้านเดินปรี่มาที่โต๊ะเพื่อขอเก็บเงินพร้อมบอกว่าร้านจะปิดแล้ว
"หมดเวลาสำหรับพี่แล้วครับ" บริกรหนุ่มกระซิบบอกข้างหูผม
เด็กนั่นยื่นบิลเก็บเงินเขียนตัวเลขด้วยปากกาน้ำเงินเข้มขยุกขยุยมาให้ผม ในบิลเขียนระบุราคาที่ต้องจ่ายไว้ด้านล่างว่า 1,200 บาท
ผมบอกราคากับเพื่อนๆ ไปตามบิลเก็บเงิน เราหารเฉลี่ยกันแล้วก็จัดแบงก์พันหนึ่งใบและแบงก์ร้อยสองใบยื่นพร้อมกับส่งบิลกลับไปให้เด็กที่มารอเก็บเงิน
"พี่ให้มาพันสอง ขาดไปแปดสิบครับ" เด็กนั่นทัก
ผมหยิบบิลมาดูอีกรอบแล้วคิ้วก็เริ่มขมวดผูกกันเป็นวงคล้ายเครื่องหมายอินฟินิตี้

"โทษที พี่ไม่เห็นเลข 8 ว่ะ"