so I better hOLD on

- 1 -
มันก็จะมี Gin-Vodka-Tequila-Triple Sec ผสมด้วยน้ำมะนาวและโซดาน่ะ ที่ใช้เป็นส่วนผสมหลักของ Around The World ที่ผมออเดอร์บาร์เทนเดอร์ (สาว) ไป หลังจากที่ใช้เวลาส่ายสายตาไปมาราว 5 วินาทีมองรายการ Cocktail
พวก Screw Driver, Kamikaze, Blue Magarita, Mojito, Gimlet, Long Island, Singapore Sling, Pink lady หรือ Summer Kisses นั่นน่ะ ไม่เข้าตาผมหรอก HA-HA-HA-

ใช่! ต้อง “Around The World” สิ แค่ชื่อก็พิเศษแล้ว

ลึกๆ แล้วก็อยากออกเที่ยวรอบโลกนั่นแหละ แต่ยังไม่พร้อม (ข้ออ้าง)
และก็ยังไม่มี Pocket Money ที่เพียงพอ (ข้อเท็จจริง)
ถ้าผิวเผินนั้นก็คือแค่อยากหาที่นั่งดื่มรอทีมงานที่แยกย้ายกระจายตัวกันไปเดินเที่ยวเล่นใน Walking Street ยามค่ำคืนในสุดสัปดาห์ที่บรรดาผู้คนพลุกพล่านละลานตา

คือผมไม่ค่อยนิยมฝูงชน และค่อนข้างจะขี้เกียจเดินน่ะ
เลยกรอกใบสมัครใจขอเป็นฝ่ายรอดีกว่า

- 2 -
ทริปนี้รู้จักเพื่อนๆ เพิ่มอีก 4 (นับรวมเพื่อนเก่าอีก 3 รวมผมด้วย ทริปนี้เรามี 8)
ก็มีเป็นอาจารย์, นักดำน้ำ, ดีไซนเนอร์ และอีเว้นท์ ฟรีแลนส์เซ่อร์
เรียกว่านานาอาชีพกันเลยทีเดียว
การได้ทำความรู้จักและสนทนากับผู้คนที่แตกต่างจากเราออกไปเพิ่มขึ้น ถือว่าเป็นการเปิดหน้าต่างบานใหม่ๆ นะ— ผมว่า
หลายๆ เรื่องที่เราไม่เคยรู้ ก็จะได้รู้
มันช่วยเปิดโลกทัศน์ที่คับแคบของตัวเราออกไปสู่ความไพศาลของชีวิตดี
เพราะในความหลากหลาย มันมักมีความหมายอยู่ในนั้นเสมอ
คือการเติมและเพิ่มการเรียนรู้ให้ตัวเราเอง
และจะเป็นการสั่งสมประสบการณ์ที่ทั้งดีและไม่ดี เพื่อที่จะตกตะกอนออกมาในรูปแบบของการรู้จักตัวเองที่มากขึ้นในภาคหน้า
ว่าของแบบนี้เราชอบ- ยอมรับได้ หรืออะไรแบบนั้นมันไม่ใช่- เราไม่ปลื้ม
สำคัญที่สุดคือเรา ‘เป็น’ คนแบบไหน

การพัดเข้ามาของอากาศข้างนอกหน้าต่างที่ว่านั้นก็จะช่วยทำให้บรรยากาศภายในห้องหัวใจของเรานั้นหมุนเวียนถ่ายเท
และก่อให้เกิดความ โ ป ร่ ง โ ล่ ง ขึ้นในบางซอกมุมที่อับชื้นเสมอ

- 3 -



- 4 -
วัดจาก Around The World แก้วสีฟ้าที่แห้งเหือดเหลือแต่เสี้ยวฝานบางๆ ของมะนาวตรงก้นแก้วไปแล้วจำนวน 2 แก้ว ก็ทึกทักเอาเองได้เลยว่าผมออกไปวนรอบโลกมาแล้ว 2 รอบ โดยกินเวลาราว 30 นาทีไม่ขาดไม่เกินไปจากที่เรานัดกันไว้ตั้งแต่ที่ผมเริ่มออกเดินทาง โดยการนั่งปุ๊กลงที่ร้าน Cocktail ตรงหัวมุมถนนคึกคักเส้นนี้

ทีมงานทุกคนกลับมาตามเวลาที่นัดกันไว้ครบจำนวน 6 ใน 8 นั้นก็ได้ของเล็กๆ น้อยๆ เป็นขวัญของฝากติดไม้ติดมือกันไป
เรากำลังเตรียมตัวจะกลับที่พัก ซึ่งเป็นบ้านของเพื่อน (ผู้เป็นพี่) ชายใจดีคนหนึ่งในทีมงาน คืนนี้มีปาร์ตี้ที่มีอาหารทะเลเบาๆ และเครื่องดื่มหนักๆ ร่วมกับดีเจ “ลมทะเล” ที่มาช่วยเปิดแผ่นโดยใช้เสียงคลื่นแทนแผ่นเสียงรอเราอยู่ที่ระเบียงบ้านหลังที่ว่า

ดูพิเศษนะ บ้านพักริมทะเลที่มีระเบียงและเสียงคลื่นน่ะ

แต่เหมือนตัวตนของผมกำลังอิดออดยังไม่ยอมกลับแต่โดยดี
การออกไปวนเล่นรอบโลกนั้นก็ไม่ได้ช่วยอะไร
จริงอยู่— ที่ว่าเรื่องราวที่เราจะได้พบเจอในระหว่างนั้นมหาศาลแน่นอน
Around The World เบื้องหน้าเองนั้นก็ยังมีส่วนผสมตั้งหลายขนาน
แต่การเดินทางเพียงลำพังมันออกจะ “เดียวดาย” เกินไปกว่าที่หลายต่อหลายคนให้กำลังใจด้วยคำว่า “เด็ดเดี่ยว”
จะมีประโยชน์อะไร ถ้าเราเห็น— ได้ยิน— หอม— รู้สึก— อิ่ม—
หรือ (แม้แต่) เมาอยู่คนเดียว

และผมก็อยู่ในอารมณ์ที่อะไรบางอย่างข้างในยังคงอ้อยอิ่งไม่แพ้กัน
It's Grasping to control
มันร่ำๆ ว่าจะต้องการจะนั่งรออะไรบางอย่าง
ซึ่งไม่รู้ด้วยว่าจะต้องรออีกนานแค่ไหน
เพราะก็ยังไม่มีเค้าเอาเสียเลยว่าสิ่งๆ นั้นจะมา