ยังคงตรงไปตรัง

- นึง -
จังหวัดบางจังหวัดก็มีเสน่ห์ปลายจวักที่คอยท่าจะโบกมือดักกวักมือร้องเรียกเราให้เข้าไปหาโดยโยงร้อยเกี่ยวเรียงเข้าด้วยกันกับเรื่องของอาหารการกินอันโอชะและลือชาขึ้นชื่อ

ประมาณเชียงใหม่กับข้าวซอย
หนองคายกับแหนมเนือง
ผัดหมี่โคราช
ข้าวแกงเมืองเพชรฯ
’เตี๋ยวเรือ’ยุธยา
เนื้อหมาสกลฯ
หรือหนองมนกับข้าวหลาม

ตรังของผมจึงไม่ใช่ถ้ำมรกต และไม่ใช่บ้านคุณชวน
ไม่ไช่เกาะกระดาน เกาะมุก เกาะรอก เกาะไหง หรือเกาะไหนๆ
ถ้าพูดถึงตรัง ผมนึกถึง “หมูย่าง” เป็นอันดับแรก
(แหม.. เดาง่ายจะตายไปเหอะ)
ตามมาด้วยภาพของรถไฟ, กาแฟโกปี๊, ต้นศรีตรัง และแต่เตี๊ยมเต็มโต๊ะ!

- ส่อง -
ปกติก่อนออกเดินทาง ผมมักจะเขียน (ทด) สิ่งต่างๆ ที่อยากรู้อยากเห็น และอยาก (ลอง) ทำในแต่ละที่ที่จะไปไว้เป็นข้อๆ เพื่อใช้เป็นเหมือนสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจในยามที่อาการ “ไปไหนดี?” จู่จับความคิด

จากนั้นผมก็เขียน “5 สิ่งที่ต้องทำเมื่อไปตรัง” ขึ้นมาสั้นๆ ไว้ในสมุดบันทึก ดังนี้

1) รถไฟ : กับตรัง ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรงจนเกินไปนัก คุณควรจะเลือกเดินทางโดยรถไฟ นี่ถือเป็นไฟล์ทบังคับ!
2) หมูย่าง : จริงยิ่งกว่าแช่แป้ง ไม่ได้กินหมูย่างที่นั่น ก็เหมือนคุณยังไปไม่ถึงเมืองตรัง
3) ทะเล : ถ้ามีเวลาคุณจะไม่ออกไปเที่ยวทะเลตรังเลยเชียวหรือ? หืมม์? อันดามันเชียวนะที่นั่นน่ะ
4) ถ้ำเล เขากอบ : มีเสียงลือเสียงเล่าอ้างมาอย่างหนาหูว่าที่นี่เป็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลกลำดับที่ 8!
5) ........... : ข้อ 5 นั้นเท่าที่รู้ตอนนี้นึกไม่ออกแฮะ
เอาเป็นว่าเดี๋ยวค่อยมาเติมให้ครบหลังจากได้ไปจับมือกับตรังก่อนแล้วกัน

เอาล่ะ ดูจาก 4 สิ่งที่ผมเขียนไป
เราควรจะเริ่มกันที่.. ตั๋วรถไฟ!

- ซั่ม!!! -
แล้วผมก็พบสัจธรรมว่า 1 เดือนก่อนออกเดินทางโดยรถไฟไปตรังนั้นยังถือว่าช้าไป ถ้าคุณต้องการไปแบบสบายๆ ด้วยตั๋วนอนชั้น 1 ไม่ต้องปวดเมื่อยตามเนื้อตัวเวลาตื่นขึ้นมาในตอนเช้ากับตั๋วชั้น 3 ของขบวนรถด่วนดีเซลราง กรุงเทพฯ - ตรัง
เพราะบรรดานักท่องเที่ยวมืออาชีพ โดยเฉพะพวกพี่ๆ ชาวต่างชาตินั้น จะทำการจับจองการเดินทางโดยรถไฟกันตั้งแต่เนิ่นๆ ล่วงหน้ากันเป็นหลายๆ เดือนผ่านทางช่องทางต่างๆ ที่พวกพี่ๆ (และเอเจนซี่) เขาจะหาได้

ชั้น 3 จึงเป็นคำตอบ และทางออกสุดท้ายสำหรับตั๋วรถไฟของผมและบาบาร่าห์
ที่จริงผมไม่ได้ไปจองช้าเกินไปหรอก
ก็แค่มันดันมี (หลาย) คนที่ไปจองเร็วกว่าผม (มาก) ก็เท่านั้น
งานนี้เราจึงหัวเราะร่าให้กับตั๋วชั้น 3 - 2 ใบที่ได้มาพร้อมยิ้มแหยงๆ

“เอาน่ะ น่าสนุกออก” หญิงสาวตาแป๋วให้ความเห็นหลังจากที่เราได้ตั๋ว
ผมยิ้มแหยๆ ตอบเธอไป แล้วบอกเบาๆ กับเธอว่า
“ใช่- เราจะได้สนุกด้วยการนอนในท่านั่งกันบนนั้นตั้ง 12 ชั่วโมงแน่ะ”

ไม่เกิน 4 วินาที
แล้วรอยยิ้มแหยงๆ ของบาบาร่าห์ที่เกือบแห้งก็แห้งสนิท

.........

แต่จะเป็นไรมี ในเมื่อสิ่งที่กระชับอยู่ในมือเราคือตั๋วเดินทาง
แน่แท้แล้วว่าเรากำลังจะตรงไปตรัง