1331

.... คือ....
คืออย่างนี้
คือผมเพิ่งผ่านวันเกิดครบ 31 มานั่นแหละ
สารภาพว่าวันก่อนไปยืนมองสารรูปตัวเองหน้ากระจกดิสเพลย์ในห้างสรรพสินค้าย่านราชประสงค์หัวจรดเท้าเลย ผลปรากฎว่า..

หัว – ยังทรงเดิม แอบมีผมหงอกงอกขึ้นหนึ่งกระหย่อมตรงกลางกระหม่อม
ตากับปาก – ยังคงคมและดีตามลำดับ ..คิดว่านะ
คอ – ก็อ่อนเหมือนเคย และยังคงไม่มีเส้นสายสร้อยพระเครื่องประดับใดๆ
ข้อมือ – Wristband สีเหลืองข้อความ “เราคือนพรัตน์วชิระ” ได้มาตอนไปช่วยถ่ายรูปรับปริญญาที่เกษตรฯ ให้หลานสาว มีน้องๆ นักศึกษาหน้าใสมาเรี่ยไรเงินสมทบทุนอะไรสักอย่าง ก็ให้ไป เลยได้มา
เสื้อ – เสื้อยืดคอกลมอดีตเคยดำสกรีนทองข้อความ “The Last Samurai” พี่ชายท่านหนึ่งซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดเมื่อช่วงที่หนังเรื่องนี้ยังอยู่ในกระแส
(กี่ปีแล้วกรุณาคำนวนเอาเองตามแต่สะดวก)
พุง – ......... ชิงร้อยชิงล้าน!
เข็มขัด – เอ่อออ... ก็รัดมาตลอดนะ อ๋ออ.. ซื้อที่บ้าน ที่จันท์ ตลาดนัดจตุจักรจันทบุรีข้างๆ ห้างฯโรบินสัน เข็มขัดหนังธรรมดาสามัญไม่มียี่ห้อ
กางเกง – ยีนส์มือสองของแบรนด์เนมแท้ ซื้อจากตลาดนัดเพชรอโศกหลังตึกแกรมมี่ แอบภาคภูมิใจในราคา 500 บาทไทยที่ได้มา
(แต่ต้องตัดขาออกอย่างเยอะอ่ะ เสียดายว่ะ)
รองเท้า – คอนเวิร์ส Second Hand สีมายองเนส ได้มาจากตลาดนัดวังหลัง ปัจจุบันสภาพย่ำแย่เต็มที แต่ก็ยังคงดื้อแพ่งใส่อยู่
ที่จริงก็มองจองคู่ใหม่ไว้ในใจเรียบร้อยแล้ว จะรอก็แค่วาระดีๆ

แล้ว?...

นั่นสิ แล้วเอาไงต่อดีล่ะ