กะสันเขื่อน

สามกิโลฯ แรกนั้นลากเลือดทีเดียวเพราะเป็นทางชันขึ้นสันเขื่อน
ครั้งนี้ผมซ้อมมาไม่พอ จึงสาหัสสากรรจ์เอาเรื่อง แต่พูดก็พูด ถึงแม้ว่าจะซ้อมมาพอก็เถอะ ไอ้ช่วงที่วิ่งขึ้นเขานี่เท่าที่เห็นนักวิ่งหลายท่านก็หน้าตาบอกบุญไม่รับเหมือนกัน

ก็มันชัน

แต่พอเลี้ยวพ้นโค้งสุดท้ายเข้าสู่ช่วงสันเขื่อนซึ่งเป็นทางตรงยาวแล้วทุกอย่างก็ปรกติ จุดกลับตัวอยู่ตรงสุดสันฯ ระยะทางไปกลับราวห้ากิโลฯ ได้ ผมวิ่งบดไปบนสันเขื่อนคอนกรีตอัดบดที่ยาวที่สุดในโลก ทัศนียภาพไม่เลว ลมโกรกเย็นสบาย เห็นวิวเขาชะโงกไกลๆ เป็นการวิ่งระฟ้าสูงเกือบๆ ร้อยเมตรครั้งแรก จึงมีความรู้สึกแปลกๆ เวลาชะเง้อลงไปด้านล่างอยู่เหมือนกัน คือมันหวิวๆ

รวมระยะที่วิ่งๆ มาก็เจ็ดสิบกิโลฯ แล้ว อีกสามรายการก็จะครบที่ตั้งใจไว้ แต่เวลายังไม่ดีขึ้น ครั้งนี้เข้าเส้นชัยในเวลาเท่าครั้งก่อนเลย คือหนึ่งชั่วโมงสิบสามนาที ไปเสียเวลาช่วงขึ้นเขาเสียเยอะ คราวหน้าต้องไม่ให้เกินชั่วโมง แต่มันก็ช่วยไม่ได้จริงๆ เพราะครั้งนี้ผมซ้อมมาไม่พอ

แต่บ่องตง แม่มชัน
ถึงแม้ว่าจะซ้อมกันมาพอก็เถอะ