สุโขทัยในวัยสามสิบ

หนึ่งในความฝันเล็กๆ ของเขาก็คือการได้มาปั่นจักรยานเล่นที่อุทยานฯ สุโขทัย
ดูเอาเถิด ความฝันแสนเรียบง่ายที่ดูจะเป็นจริงได้ในเร็ววันเสียจริงๆ ใช่ไหมเล่า
เพียงแค่รางาน ลงมือวงวันหยุดวันว่างในปฏิทิน ซื้อตั๋ว แล้วก็เดินทาง
แต่จนแล้วจนรอดก็ต้องรอให้อายุอานามปาเข้าไปสามสิบกว่าเสียก่อนโน่น

มัวไปทำอะไรอยู่เหรอตัวเอง?

“จะไปยากอะไร เอ็งก็แค่สร้างเงื่อนไขในการเดินทางให้ตัวเอง”
คำของพี่ชายท่านหนึ่งยังคงเวียนวนอยู่ไม่พ้นความทรงจำ

รายการวิ่งฯ ที่สุโขทัยจึงถูกเขาให้ความสำคัญอย่างถึงที่สุด
นับตั้งแต่โมงยามแห่งการรอคอย สมัคร ยืนยันตั๋ว แสดงตัว เข้าห้องน้ำให้เรียบร้อย แล้วขึ้นรถ

ซึ่งพอเอาเข้าจริงแม้ไม่ได้วิ่งก็ดูว่าจะไม่สลักสำคัญอะไรแล้วกระมัง
เพราะท้ายที่สุด— ในความเป็นจริง เราเองนั้นตาเป็นประกาย มือไม้สั่น และกำลังดีดดิ้นจะเป็นจะตายอยู่บนรถคอกหมูกับรุ่งอรุณกลางตลาดสุโขทัย
มันไม่ใช่วิสัยของคนวัยสามสิบเลยนะตัวเอง