เสื้อสีดำกับดอกกุหลาบ

1
หลังการจากไปของย่า ครั้งนี้เป็นการสูญเสียอีกครั้งในครอบครัว

ไม่มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ของกุหลาบดอกนั้นอีกต่อไปแล้ว

2
ห้าวันก่อน...

เป็นปกติที่ผมต้องเดินผ่านร้านขายเสื้อผ้าร้านนั้นทุกวัน ถ้าเลือกลงรถไฟฟ้าที่สถานีช่องนนทรี แล้วเดินต่อเข้าสำนักงาน

วันนี้หน้าร้านขายเสื้อผ้ามีเสื้อยืดแขนสั้นสีดำ, แดงเข้ม และขาวหลายตัวแขวนอยู่ด้านหน้าร้าน และมีป้ายเขียนตัวเลขกำชับไว้ชัดเจนว่า "79"
เสื้อยืดสีดำเรียบหนึ่งในนั้นต้องตาผมอยู่ไม่น้อย ทั้งที่ปกติแล้วถ้าไม่มีคนซื้อมาฝาก, แถมมากับสินค้าหรือโปรโมชั่นสงเสริมการขายอะไรสักอย่างแล้ว น้อยครั้งนักที่ผมจะตั้งใจพินิจเสื้อยืดที่แขวนขายอย่างสนใจที่จะจับจ่ายเพื่อให้ได้มาซึ่งการเป็นเจ้าของๆ มัน

"ลดได้ไหมครับพี่" ผมถามพ่อค้าแสดงความสนใจให้รู้
"ผ้าเนื้อดีนะ ไม่แพงหรอก อย่าต่อเลย" พี่พ่อค้าตอบ
ผมนิ่งคิด แล้วตอบขอบคุณพร้อมกับตัดสินใจว่าเอาไว้ก่อน ยังไม่จำเป็นต้องซื้อ อีกอย่าง-ผมไม่ใช่คนจับจ่ายใช้เงินง่ายขนาดนั้น (ทั้งที่ราคา 79 บาทก็ถือว่าถูกแสนถูกอย่างที่พี่เค้าบอกแล้วก็ตาม)

เช้าวันนั้นผมไม่ได้ซื้อ แล้วเดินจากไป

3
คืนนี้เวลาหนึ่งทุ่มมีการสวดอภิธรรมศพที่วัดเป็นคืนแรก
และเช้าวันนี้ก็เป็นปกติที่ผมต้องเดินผ่านร้านขายเสื้อผ้าร้านนั้นทุกวัน
ทว่าวันนี้ผมกำลังสวมใส่เสื้อสีดำเรียบๆ ไร้ลวดลายตัวนั้นเสียแล้วอย่างไม่ต้องมีการต่อรองใดๆ

ผมซื้อมันแล้ว ทั้งที่ก่อนหน้านี้ผมเดินจากมันไปพร้อมกับความคิดในใจว่ายังไม่จำเป็น

นาทีนี้- ความรู้สึกอยากสวมใส่มีค่าเท่ากับสูญ

4
กุหลาบดอกที่เคยโชยกลิ่นหอมชวนให้รื่นรมย์เรื่อยมา
วันนี้ได้ร่วงโรยราแล้ว

ไม่มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ของกุหลาบดอกนั้นอีกต่อไป

.........