วับๆ WOM ๆ # 6

ได้ไปอ่านหนังสือธรรมะเล่มเล็กๆ ขนาดเท่าฝ่ามือมาเล่มหนึ่งในช่วง Rush Hour เช้าวันก่อนขณะเดินทางมาทำงานพร้อมๆ กันกับฝูงชนอีกหลายแสนล้าน หนังสือที่ว่านั้นตัวเล่มมีสีเทาเรียบ หน้าปกเป็นรูปวาดหนูสีชมพูกำลังเพ่งพิจารณาชีสที่วางอยู่บนกับดัก วางแจกฟรีอยู่บน BTS ข้อความพาดหัวเขียนไว้ว่า “ชนะใคร ไม่เท่าชนะใจตน” เขียนโดยพระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก จัดทำโดยมูลนิธิมายา โคตมี ซึ่งสามารถอ่านจนจบทั้งเล่มได้โดยใช่เวลาไม่นานนัก

อ่านแล้วก็ให้รู้สึกสบายใจดี เลยคัดบางตอนมาให้ได้อ่านกัน

“ชีวิตเราทุกคนปราถนาความสุข เราต่างมุ่งแสวงหาความสุขและหลีกหนีให้พ้นจากความทุกข์กันทั้งนั้น แต่ในการแสวงหาความสุข เรามักมองข้ามสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต คือ ‘จิตใจ’ เราแสวงหาทรัพย์สมบัติ เงินทอง เกีตรติยศกันตั้งแต่เด็ก เราต้องแสวงหาโรงเรียนที่ดี เข้ามหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง หาอาชีพการงานที่ก้าวหน้ามั่นคง หาแฟน สร้างครอบครัว ซื้อบ้านซื้อรถ พร้อมด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกแก่ชีวิตทั้งหลายทั้งปวง โดยที่เข้าใจว่าเมื่อเราได้สิ่งนั้นแล้ว ชีวิตก็จะมีความสุข เราดิ้นรนแสวงหาสิ่งเหล่านั้นกันอยู่เป็นเวลาหลายปี หลายสิบปี แสวงหาไปเรื่อยๆ แสวงหาไปตลอดชีวิตก็ยังไม่พบความสุขที่แท้จริง เพราะเหล่านั้นเป็นการแสวงหาความสุขจากภายนอก...

“สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตคือ ‘ใจ’ ... ถ้าใจเราไม่สบาย ทุกข์ใจ เสียใจ แม้ได้ในสิ่งที่ปรารถนาทุกอย่างก็ตาม ใจเสียอย่างเดียวก็เท่ากับเสียทั้งหมด ก็จะหาความสุขที่แท้จริงไม่ได้”

กับเรื่องบางเรื่องนั้นก็รู้อยู่แก่ใจ แต่ก็ยังไม่วายเผลอไผลหลงลืม

.........

วับๆ WOM ๆ รูปนี้ถ่ายใน Office มีคุณกาตวยเป็นแบบเช่นเดิม ดวงตาคู่นั้นยังคงชวนฝัน... อีกเช่นเคย ผนวกกับศิลปะการจัดวางที่ไร้ที่ติของผมเอง ด้วยการชวนพี่น้องและผองเพื่อนร่วมงานที่พอหยิบจับได้ภายในรัศมีหนึ่งเมตรมาร่วมมหกรรมการถ่ายแบบ วับๆ WOM ๆ ฉบับที่ 6 นี้ด้วย ไม่ว่าจะเป็นคุณลิงจั๊กๆ ทั้งสอง คุณไชโย คุณตู้ไปรษณีย์สีแดง คุณทับถม (อันที่จริงคุณกาตวยตั้งชื่อมันว่าทับทิม แต่ผมเปลี่ยนเอง มันดูสลดและฮากว่า) และคุณเป็ดน้อยสมทรง ดูเผินๆ รูปก็ออกมาขี้เหร่ (Kirei) เนะดี ว่ามั๊ย ^_^