เรื่องเล่าเช้านั้น

1
วิชัยนั่งนิ่งอยู่เนิ่นนาน

ก้านเหลืองต้นใหญ่ขึ้นครึ้มคลุมบริเวณระเบียงริมน้ำของบ้านพักแผ่กิ่งก้านใบให้ร่มเงาต่างหลังคากันแดดฝน ถัดไปเป็นปีบ ไผ่ ข่างและมะกอกที่ขึ้นเคียงข้าง อีกกล้วยไม้และพืชพรรณขจีเขียวนานาชนิดรายรอบ แสงแดดอันอบอุ่นอ่อนๆ ในยามเช้าและสายลมบางเบาพัดเอื่อยอ้อยอิ่ง ช่วยทำให้ผ่อนคลายและรู้สึกสบาย
เขานั่งอยู่ที่ม้านั่งไม้เตี้ยๆ ริมน้ำนี้ตั้งแต่เช้า มีเพียงหนังสือรวมบทความของนักเขียนคนโปรดหนึ่งเล่มที่เขาอ่านไม่เคยจบ กับกาแฟขมเข้มกลิ่นละมุนวางอยู่บนโต๊ะที่ตั้งอยู่ข้างๆ ระหว่างเขาและลำต้นของไม้ใหญ่ เรือขนกรวดหินดินทรายแล่นไหลเนิบช้าขึ้นลงตามแม่น้ำสวนกันเป็นระยะส่งเสียงคำรามบางเบาอยู่เนืองๆ ขณะเดียวกันกับเสียงนกกระจอกจิบที่กระซิบกระซาบอยู่ตลอดเวลาด้านบนยังผลให้โมงยามนี้ไม่เงียบจนเกินไป เขารู้สึกเป็นสุขและสงบ

นานมากแล้วที่วิชัยไม่ได้รู้สึกเช่นนี้

2
อาชีพค้นและขุดคุ้ยข่าวข้นขึ้นมาคุยของเขาที่กรุงเทพฯ เป็นวิชาชีพที่หยุดนิ่งไม่ได้เอาเสียเลย บางเวลาเขารู้สึกเหนื่อยที่ต้องวิ่งตามข่าวสารอยู่เสมอ เพราะการงานของเขานั้นเป็นงานที่ต้องแข่งขันกันตลอดเวลา ซึ่งในบางครั้งมันก็เร็วเกินไป วิชัยทั้งต้องเจอและตั้งคำถามกับหลายๆ เรื่องราวที่ผ่านมาทั้งในอดีตและปัจจุบัน นอกจากไม่มีทางออกหรือคำตอบที่ชัดเจนให้กับคำถามเหล่านั้นแล้ว เขายังพบว่าตัวตนของเขาเองก็เริ่มตั้งคำถามกับเขาแล้วเช่นกัน

เรื่องเดิมๆ- เขาเริ่มทดท้อและเหน็ดเหนื่อยกับสิ่งที่เป็นอยู่และเป็นไป

"จะรีบไปไหน จะรีบไปไหน พักเดี๋ยวสิ" คำของเณรน้อยเจ้าปัญญาผุดขึ้นมาใน'หมองขณะครุ่นคิดถึงคำตอบ

หลังจากที่เณรน้อยทัก วิชัยตัดสินใจเดินทางออกต่างจังหวัดในวันหยุดสั้นๆ ตามคำแนะนำของผู้หวังดีรวมทั้งเณรน้อยรูปนั้นว่าให้ลองไปสงบจิตสงบใจตามแถบชานเมืองดูบ้าง ชายหนุ่มตั้งใจเพียงเพื่อจะหาที่เงียบๆ เพื่อพักผ่อนในวันหยุด

มันเป็นบ้านพักเล็กๆ 3-4 หลังปลูกอยู่ใต้ต้นไม้แทรกตัวในสวนริมแม่น้ำแถวอยุธยา ไม่มีการประดับตกแต่งใดๆ มากนักนอกจากต้นไม้น้อยใหญ่หลากชนิดรอบๆ ที่ไว้ให้ร่มเงาชวนให้รื่นรมย์ มีกรวดปูเป็นทางเดินห่างๆ ขนาบด้วยพุ่มไม้บนพื้นหญ้ากระจายไปตามตัวบ้านแต่ละหลัง ภายในบ้านพักมีเพียงเตียงพอนอนได้และเครื่องสุขภัณฑ์ ซึ่งวิชัยได้รับคำแนะนำและชี้ทางจากสหายเก่าให้ลองมาที่นี่ ต่อมาภายหลังวิชัยก็พบว่าเขาหลงรักสถานที่แห่งนี้เข้าเสียแล้ว เขานึกขอบคุณผู้หวังดีทุกๆ ท่าน และเณรน้อยรูปนั้น

แม้ทำได้แค่อยู่ชั่วคราว แต่วิชัยก็พบกับคำตอบและทางออกหลายอย่างที่ยังคั่งข้างอยู่กับเขามานาน อาจไม่ใช่คำตอบที่ผ่านการตรวจมาแล้วว่าถูกต้อง วิสัชนาในวันนี้เพียงพอแล้วกับปุจฉาที่ตัวเขาตั้งขึ้นมา

3
เช้าวันว่างวันนี้ ชายหนุ่มยังคงนั่งอยู่ที่ม้านั่งริมน้ำ สายตาทอดยาวไกลออกไป

เสียงลมยังคงขับขาน และพัดโชย

ใบไม้กระเพื่อมกระพือส่งเสียง

บ้างเริ่มร่วงโรยและปลิดปลิวตามกระแสลม