1/27/2009

a MOment in Jan

.
.
ถึงสูงมาก

นี่ถ้าเราเตรียมพริกกับเกลือมานะ เราจะจับพวกพี่ๆ เขามาจิ้มกินให้อิ่มจนพุงกางเลย เพราะในรถไฟด่วนพิเศษชั้น 2 ขบวนที่ 13 ตู้หมายเลข 9 ที่เรานั่งอยู่นี่นั้นมันมีฝรั่งอยู่เต็มตู้ไปหมด! ไม่เห็นแม้แต่แววของแอปเปิ้ล มะละกอ กล้วย ส้ม หรือมันสำปะหลังเลยแหละแก

ให้ตายเถอะสูงมาก! นี่เรากำลังจะไปเชียงใหม่หรือไซบีเรียเนี่ย!

ปล. สาเหตุที่เราเลือกที่จะเดินทางโดยรถไฟขึ้นเชียงใหม่ (อีกแล้ว) รอบนี้ทั้งที่ปกติเรานั่งรถทัวร์เป็นประจำน่ะเหรอ? เราก็แค่อยากลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าแล้วพบว่าตัวเองนั้นนั่งอยู่ในลำตัวของเจ้างูเหล็กยักษ์นี่ และปล่อยให้มันพาเราเลื้อยและเลี้ยวลัดเลาะลอยฟ้าข้ามเขา ตลอดจนลอดอุโมงค์ยืดยาวที่อุทยานแห่งชาติดอยขุนตานนั่น ก่อนที่เราจะเอาแก้มเนียนๆ ไปแนบแอบกับกระจกหน้าต่างเพื่อที่จะได้ไปส่งยิ้มหวานๆ ให้กับสะพานสีขาวนั่นอีกครั้ง...

ด้วยความคิดถึง

.........

ณ คลินิกนิรนามแถวเลียบทางรถไฟสายทรานไซบีเรีย

ชายผู้ใส่เสื้อกาวน์สีบานเย็นตรงหน้าผมกำลังขยับปากพะงาบๆ บอกกับผมว่าถ้าผมมาถึงมือแกช้ากว่านี้อีกนิดเดียวผมอาจตายด้าน!
“หมอว่าไงนะ!?”
“หมอบอกว่า ถ้าคุณมาถึงมือหมอช้ากว่านี้อีกนิดเดียว คุณอาจตายได้”
“อ๋อ...” ผมรู้สึกโล่งในอก

ผมตรวจพบว่าเป็นมะโรงในหัวลำโพงระยะที่ 4 และจะอยู่ได้อีกไม่เกิน 2 สัปดาห์ หากไม่ออกเดินทางโดยด่วน หรือด่วนพิเศษ และหาเพลงดีๆ ฟังในเร็ววันนี้
“นี่คุณคนไข้ครับ ถ้าหมอพอที่จะช่วยอะไรคุณได้ก็ขอให้บอกมาเถิด อย่าได้เกรงใจ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว”

ผมนึกในใจ— ไหนๆ ก็ไหนๆ อะไรวะ!?

“จริงเหรอครับ?”
ผมถามพร้อมส่งสายตาเป็นประกายระยิบระยับวิววับๆ ไปยังคุณหมอ
หมอเสื้อสวยยิ้มกลับมาและพยักหน้าหงึกๆ แทนคำตอบ
“งั้น... หมอช่วยปิดเพลงตื๊ดๆ ของพ่อหนุ่มแบน เดอะสตาร์ที่กำลังเปิดวนซ้ำไปซ้ำมานั่นหน่อยเถอะครับ
“ผมจะอ้วก!”

.........

เรื่องเดียวที่ช่วงนี้ผมพอจะนึกออกและไม่พึงพอใจนักในรอบ 2-3 เดือนที่ผ่านมา คือตอนที่พอถึงเวลาอันเหมาะควรที่จะต้องเอื้อนเอ่ยคำร่ำลา เพื่อไปต่อหลังจากเสร็จจากการงานในแต่ละหมู่บ้าน

เพราะภาพที่เกิดจะขึ้นก็คือ

เด็กน้อยหลายๆ คนที่ผมนั่งคุยเล่นและหยอกเอินด้วยอย่างลืมวัยในช่วงที่ไปคลุกคลีตีโมงอยู่ในแต่หมู่บ้านนั้นจะเดินมาจับมือของผู้เป็นแม่ไว้ในเช้าที่ผมจะต้องจาก และพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วและบางเบาว่า
“แม่ แม่ พี่เขาจะไปแล้วเหรอ?”

จะมีใครรู้บ้างไหมนะว่าเรื่องแบบนี้มันทำให้อะไรบางอย่างนั้นเจิ่งนองอยู่ลึกๆ ข้างในจิตใจของใครบางคน

.........

โทษที— ช่วงนี้เรารู้สึกเป็นไข้และกำลังมีความต้องการทางแพทย์สูง...

ถึงสูงมาก

1/12/2009

in BLOOM ~*


Who : Me, Myself and My rental Motorcycle.
What : Do day trips.
When : 2nd Sunday of Jan 09.
Where : Along the Khun Chang Kiean road.
Why : Cos they're in bloom!
How : Wow! They're GREAT! They're COOL! They're FAB! They're BEAUTIFUL! They're SMOKING! They're BRILLIANT!
Well! I mean They're AWESOME!

1/03/2009

HNY ๒๕๕๒


ปีนี้ไปนับถอยหลังที่เจียงฮายมา- ขอบอก ที่นั่นเจ๋งมาก โดยเฉพาะปีนี้ กับคืนข้ามปีที่หอนาฬิกากลางเมืองนั่น- พลุหลายสิบลูก โคมลอยนับร้อย ดวงดาว อากาศหนาว ไฟเย็นและรอยยิ้มพิมใจของผู้คนรอบๆ ที่นั่น... ทุกสิ่งอย่างนั้น Fantastic!!!
ขณะนั่งรถทัวร์กลับกรุงเทพฯ ก็นั่งขีดๆ เขียนๆ อะไรไปเรื่อยเปื่อย
จนรวบรวมและเรียบเรียงมาเป็น “ขอบอก” (ชื่อเสี่ยวดีมั้ย?)
ลองมาดูกัน:-

- หนังที่เขาว่าดี บางทีเราก็ไม่ชอบ
- แล้วเราก็ไม่จำเป็นต้องนั่งดูหนังบางเรื่องจนจบก็ได้ ถ้าหนังมันห่วย!
- การอ่านหนังสือนั้นเป็นการฆาตกรรม (เวลา) ที่แนบเนียนมาก
- ร้านอาหารหน้าธนาคารมักจะอร่อย
- สะพานลอยมีไว้บังแดด
- ของฟรีไม่มีในโลก ทุกอย่างมีราคาที่ต้องจ่าย
- เบาะนวดไฟฟ้าไม่ได้ช่วยให้เราหายเมื่อยหลังเลยสักนิดเดียว
- หมอดูเท่ากับหมอเดา Confirm!
- ประมาณ 80% ของประชากรเจียงฮายเป็นคนชนเผ่า
- ท้องฟ้าบนดอยนั้นสวยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
- ข้าวขาหมูตรอกซุงไม่อร่อย
- ถ้าจู่ๆ เพื่อนคุณแต่งงานอย่างปุบปับ ให้ฟันธงไปได้เลยว่าฝ่ายหญิงนั้นท้อง
- Confirm!
- ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย
- ถ้าคุณไม่ได้อยู่ในวงการเพลง ไม่ผิดหรอกหากคุณจะไม่รู้ว่าเพลงนี้ใครร้อง
- นักจัดรายการวิทยุนั้นไม่ใช่ DJ กรุณาทำความเข้าใจเสียใหม่ด้วย
- กับเพื่อนกับฝูง นายต้องกล้าที่จะพูดความจริงใส่กัน
- เพลง “ลมหนาว” ของ Tea For Three แม่มจะเหงาไปไหนวะ
- ให้เหล้า = แช่ง (copy นี้โดนโคตร)
- เราควรแบ่งเวลาให้กับการออกกำลังกายบ้าง
- ถ้าขึ้น Taxi แล้วเจอพี่แกเปิดฟังข่าววิเคราะห์การเมืองอยู่ แนะนำให้นั่งเฉยๆ
- ........
- นั่นแหละ นายทำถูกแล้วแหมน
- สำหรับวัยสะรุ่น สะพายเป้เท่กว่าลากกระเป๋าเยอออออะ
- เดี๋ยวนี้ใครๆ ก็ถ่ายรูปได้แล้วเว้ย.. เฮ้ย!
- ที่เลวร้ายกว่านั้นคือ เดี๋ยวนี้ใครๆ ก็มีกล้อง T_T
- ผักผลไม้นั้นมีประโยชน์ และหัดซื้อ CD ลิขสิทธิ์บ้าง
- โทษที ของแบบนี้ไม่ต้องบอกกันก็ได้มั้ง
- เหนื่อยกายนั้นไม่ได้แปลว่าทุกข์
- สบายนั้นก็ไม่ได้แปลว่ามีความสุข
- กับบางเรื่อง มันก็ไม่มีใครถูกใครผิด มันแค่เรื่องของความแตกต่าง
- และโลกใบนี้ยังมีที่ทางให้กับคนคิดต่างเสมอ
- ในแต่ละปีๆ ด้วยศักยภาพในการแก้ปัญหาที่เพิ่มขึ้น เราต่างก็ต้องพบเจอกับเรื่องแย่ๆ และยากๆ มากขึ้นเรื่อยๆ ตามมาเช่นกัน
- และปัญหาเหล่านั้นก็มีไว้แก้ ไม่ได้มีไว้กลุ้ม
- ว่ากันว่า ถ้ายังรัก ก็ต้องยังไหว
- ของบางอย่างพูดได้ แต่ยากเหลือเกินที่จะลงมือทำ
- คำว่า “ไม่เป็นไร” ทำให้คนตายมาเยอะแล้ว
- การใช้สัญลักษณ์ ^^ ต่อท้ายประโยค ช่วยให้ประโยคนั้นดูไม่หนัก ไม่เศร้า และเป็นทางการจนเกินไป
- ยกตัวอย่างเช่น เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเห็นคนห้อยองค์พ่อจตุคามฯ แฮะ^^
- หรือ ดื่มคนเดียวเหงาจัง^^
- ลองหาเวลาเดินทางคนเดียวดูบ้าง (แต่อย่าบ่อย)
- คาเฟ่และคาราโอเกะเป็นสถานที่เฉพาะเจาะจงไว้สำหรับคนที่สามารถเรียกแทนตัวเองว่า “ป๋า” ได้อย่างไม่เคอะเขินเท่านั้น ถ้ารู้ตัวว่ายังเขินอยู่กรุณาอย่าย่างกรายเข้าไป
- มีเสียงลือเสียงเล่าอ้างมาว่า “มีหมื่นก็หมดหมื่น”
- สืบเสาะนั้นแตกต่างจากสอดส่อง
- ติดละครได้ไม่น่าเกลียด ติดเงินเพื่อนสิน่าเกลียด
- อย่าพยายามคิดแทนคนอื่นเขา ถ้าอยากรู้ให้ถามตรงๆ
- ไม่ใช่แฟนก็ทำแทนให้กันได้... จริงๆ

สวัสดีปีใหม่ ขอให้พลานามัยแข็งแรง^^