6/19/2009

เปาะแปะ


เรามาถึงหาดโลวินา (Lovina) ที่อยู่ทางเหนือของเกาะบาหลีในช่วงจวนเจียนจะค่ำเต็มที เพราะเส้นทางจากหมู่บ้านคินตามณีมาถึงที่นี่นั้นเป็นเส้นทางที่ค่อนข้างแคบ เพียงพอแค่ให้รถยนต์ขนาดเล็กวิ่งสวนกันเท่านั้นเอง อีกทั้งยังเป็นเส้นทางเลียบและเลาะภูเขา มีโค้งเยอะ แต่สาเหตุจริงๆ นั้นน่าจะเป็นเพราะฝนที่ตกลงมาอย่างหนัก อีกทั้งยังมีหมอกควันตลอดทางมากกว่า คุณพี่วายัน-- พลขับของเราจึงต้องขับอย่างระมัดระวัง ทำให้เราเดินทางในลักษณะของการคืบคลาน

เปาะแปะ.. เปาะแปะ.. เปาะแปะ..

ฝนยังคงตกอยู่ในตอนที่เราได้ที่พักแถวริมหาดเรียบร้อยแล้ว แต่ลดความหนักหน่วงลงเหลือแค่พอฉ่ำๆ

ทำไมต้องโลวินาน่ะหรือ?
ผมและเอไอมีคำตอบคล้ายๆ กัน เราจึงตะลอนออกจากอูบุด (Ubud) มานอนค้างอ้างแรมที่นี่ด้วยกัน
ของเอไอ --> คืออยากเห็นหาดทรายสีดำ และล่องเรือชมปลาโลมาในตอนเช้า
ส่วนผม --> คืออยากเห็นหาดทรายในตอนเช้า และล่องเรือชมปลาโลมาสีดำ

.........

หาดทรายสีดุดันแปลกตาที่หาดโลวินานั้นมีแร่เหล็กเป็นส่วนผสมอยู่มาก อันเกิดจากการกัดกร่อนของหินลาวาจากภูเขาไฟ ทำให้หาดทรายที่นี่เป็นสีดำ จึงเป็นอีกหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวที่ขึ้นชื่อในทางเหนือของบาหลี และอีกกิจกรรมหนึ่งที่มาเยือนโลวินาแล้วพลาดไม่ได้ด้วยประการทั้งปวงก็คือการนั่งเรือโบราณลักษณะคล้ายกับแมงมุมน้ำ (ซึ่งเท่มาก) ออกไปชมพระอาทิตย์ขึ้นในยามรุ่งอรุณ และดูการระเริงเล่นน้ำทะเลรับอรุณรุ่งของฝูงปลาโลมานับร้อย

ย่ำค่ำฉ่ำๆ วันนั้น
ผมและเอไอยืนต่อรองกับนายหน้าซึ่งทำหน้าที่หาคนพาเราออกทะเลในเช้าตรู่ตอนตี 5 ครึ่งของเช้าวันพรุ่งตรงล็อบบี้เรื่องราคาอยู่พักใหญ่ จนได้ราคาที่ (ทางฝ่ายเราคิดว่า) วิน-วินกันทั้งสองฝ่าย

“เมื่อวานฝนตกมั้ย?”
ผมเริ่มถามเพราะเห็นว่า ณ ตอนนั้นฝนยังคงตกเปาะแปะอยู่ตลอด คาดว่าคงตกตั้งแต่ก่อนที่เราจะมาถึงเสียอีก
“เมื่อวานน่ะไม่ตก แต่สอง-สามวันที่แล้วก็ตกแบบนี้แหละ” คุณพี่นายหน้าตอบ
“แล้วอย่างนี้ตอนเช้าๆ มันตกหรือเปล่า?” เอไอถามขึ้นบ้าง
“แล้วถ้าพรุ่งนี้เช้ามันตก พี่จะพาเราออกไปหรือเปล่า?”
เธอถามแบบต่อเนื่องเหมือนฝนที่กำลังตกลงมา และก็เป็นคำถามที่ผมอยากรู้ในคำตอบเช่นกัน
“ก็แล้วแต่ว่าตกหนัก ไม่หนัก และก็แล้วแต่พวกน้องด้วย แต่ว่าค่าประกันนั้นเราไม่คืนให้นะ”
ใช่- ที่อยากรู้ก็เพราะเนื่องจากว่าเราต้องจ่ายเงินมัดจำก่อน 50% ทันที ในตอนที่ตกลงกัน และนั่นคือกติกาของโลวินา

ถึงตอนนี้เอไอก็ถามต่อว่า
“อ้าว.. แล้วอย่างนี้เราจะรู้ได้ยังไงว่าพรุ่งนี้มันจะตกหรือไม่ตก งี้ไม่เท่ากับเสียเงินค่ามัดจำให้พี่ฟรีๆ เหรอ?”
ผมคิดว่าเธอคงกลั้นใจไม่ลงท้ายด้วยคำว่า “วะ” ลงไปด้วยเรียบร้อยแล้ว
และก็ต้องยอมรับว่าผมเองก็อยากถามแบบนั้นออกไป แต่ชั่งใจแล้วว่าคำตอบที่ได้นั้นคงไม่พ้น...
“It’s nature… แล้วแต่ธรรมชาติว่ะไอ้น้อง”

คุณพี่นายหน้าแกยิ้มกริ่ม
ผมเหลียวไปมองเอไอ เห็นเธอเงยหน้ามองฝนฟ้าอากาศอย่างช้าๆ ยิ้มแบบแอบๆ และแลบลิ้นเล็กๆ
แล้วผมก็อดไม่ได้ที่จะลั่นหัวเราะออกมาในขณะที่ฝนยังคงตกอยู่

เปาะแปะ.. เปาะแปะ.. เปาะแปะ..

7 comments:

babyshampoo said...

อ่ะแหม....

C_J said...

ปลาโลมาของพี่ล่ะ เมื่อผมจะได้ดูซักที

ถ่ายมาจิงปะเนี่ย....

บอบี said...

แปะเปาะ

1306ix said...

to babyshampoo -- ก็แหม.. นะ

to C_J -- ในแบบที่ผมไปเห็นมานี่ มันถ่ายไม่ติดฮะ ต้องดูด้วยตาเปล่าอย่างเดียว

to บอบี -- จะถือว่าเป็นเสียงปรบมือชมแล้วกันนะ^^

C_J said...

ฟิงกันแล้ว

บะบี said...

ขนมอร่อย^^

phan-jang kub said...

แหล่มว่ะ..