Where The Wild Trang Are

ยังคงตรงไปตรัง

- นึง -
จังหวัดบางจังหวัดก็มีเสน่ห์ปลายจวักที่คอยท่าจะโบกมือดักกวักมือร้องเรียกเราให้เข้าไปหาโดยโยงร้อยเกี่ยวเรียงเข้าด้วยกันกับเรื่องของอาหารการกินอันโอชะและลือชาขึ้นชื่อ

ประมาณเชียงใหม่กับข้าวซอย
หนองคายกับแหนมเนือง
ผัดหมี่โคราช
ข้าวแกงเมืองเพชรฯ
’เตี๋ยวเรือ’ยุธยา
เนื้อหมาสกลฯ
หรือหนองมนกับข้าวหลาม

ตรังของผมจึงไม่ใช่ถ้ำมรกต และไม่ใช่บ้านคุณชวน
ไม่ไช่เกาะกระดาน เกาะมุก เกาะรอก เกาะไหง หรือเกาะไหนๆ
ถ้าพูดถึงตรัง ผมนึกถึง “หมูย่าง” เป็นอันดับแรก
(แหม.. เดาง่ายจะตายไปเหอะ)
ตามมาด้วยภาพของรถไฟ, กาแฟโกปี๊, ต้นศรีตรัง และแต่เตี๊ยมเต็มโต๊ะ!

- ส่อง -
ปกติก่อนออกเดินทาง ผมมักจะเขียน (ทด) สิ่งต่างๆ ที่อยากรู้อยากเห็น และอยาก (ลอง) ทำในแต่ละที่ที่จะไปไว้เป็นข้อๆ เพื่อใช้เป็นเหมือนสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจในยามที่อาการ “ไปไหนดี?” จู่จับความคิด

จากนั้นผมก็เขียน “5 สิ่งที่ต้องทำเมื่อไปตรัง” ขึ้นมาสั้นๆ ไว้ในสมุดบันทึก ดังนี้

1) รถไฟ : กับตรัง ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรงจนเกินไปนัก คุณควรจะเลือกเดินทางโดยรถไฟ นี่ถือเป็นไฟล์ทบังคับ!
2) หมูย่าง : จริงยิ่งกว่าแช่แป้ง ไม่ได้กินหมูย่างที่นั่น ก็เหมือนคุณยังไปไม่ถึงเมืองตรัง
3) ทะเล : ถ้ามีเวลาคุณจะไม่ออกไปเที่ยวทะเลตรังเลยเชียวหรือ? หืมม์? อันดามันเชียวนะที่นั่นน่ะ
4) ถ้ำเล เขากอบ : มีเสียงลือเสียงเล่าอ้างมาอย่างหนาหูว่าที่นี่เป็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลกลำดับที่ 8!
5) ........... : ข้อ 5 นั้นเท่าที่รู้ตอนนี้นึกไม่ออกแฮะ
เอาเป็นว่าเดี๋ยวค่อยมาเติมให้ครบหลังจากได้ไปจับมือกับตรังก่อนแล้วกัน

เอาล่ะ ดูจาก 4 สิ่งที่ผมเขียนไป
เราควรจะเริ่มกันที่.. ตั๋วรถไฟ!

- ซั่ม!!! -
แล้วผมก็พบสัจธรรมว่า 1 เดือนก่อนออกเดินทางโดยรถไฟไปตรังนั้นยังถือว่าช้าไป ถ้าคุณต้องการไปแบบสบายๆ ด้วยตั๋วนอนชั้น 1 ไม่ต้องปวดเมื่อยตามเนื้อตัวเวลาตื่นขึ้นมาในตอนเช้ากับตั๋วชั้น 3 ของขบวนรถด่วนดีเซลราง กรุงเทพฯ - ตรัง
เพราะบรรดานักท่องเที่ยวมืออาชีพ โดยเฉพะพวกพี่ๆ ชาวต่างชาตินั้น จะทำการจับจองการเดินทางโดยรถไฟกันตั้งแต่เนิ่นๆ ล่วงหน้ากันเป็นหลายๆ เดือนผ่านทางช่องทางต่างๆ ที่พวกพี่ๆ (และเอเจนซี่) เขาจะหาได้

ชั้น 3 จึงเป็นคำตอบ และทางออกสุดท้ายสำหรับตั๋วรถไฟของผมและบาบาร่าห์
ที่จริงผมไม่ได้ไปจองช้าเกินไปหรอก
ก็แค่มันดันมี (หลาย) คนที่ไปจองเร็วกว่าผม (มาก) ก็เท่านั้น
งานนี้เราจึงหัวเราะร่าให้กับตั๋วชั้น 3 - 2 ใบที่ได้มาพร้อมยิ้มแหยงๆ

“เอาน่ะ น่าสนุกออก” หญิงสาวตาแป๋วให้ความเห็นหลังจากที่เราได้ตั๋ว
ผมยิ้มแหยๆ ตอบเธอไป แล้วบอกเบาๆ กับเธอว่า
“ใช่- เราจะได้สนุกด้วยการนอนในท่านั่งกันบนนั้นตั้ง 12 ชั่วโมงแน่ะ”

ไม่เกิน 4 วินาที
แล้วรอยยิ้มแหยงๆ ของบาบาร่าห์ที่เกือบแห้งก็แห้งสนิท

.........

แต่จะเป็นไรมี ในเมื่อสิ่งที่กระชับอยู่ในมือเราคือตั๋วเดินทาง
แน่แท้แล้วว่าเรากำลังจะตรงไปตรัง

ตรงไปตรัง

ถ้าใครไม่เคยไปตรังแล้วมาเลียบเคียงไถ่ถามอยากให้ผมแนะนำในฐานะคนเคยไปแล้ว ผมก็คงต้องกราบเรียนทั้งท่านที่เคารพและทุกท่านที่เราคบว่ารบกวนให้หาซื้อแพคเกจทัวร์ให้เรียบร้อย (ซะ!) ก่อนออกเดินทาง
ซึ่งนั่นแลจะเป็นวิธีการที่ถูกต้องตามครรลอง และพึงกระทำยิ่ง

สะดวก—สบาย—และง่ายต่อการท่องเที่ยว

ไม่ว่าจะแบบ 3 วัน 2 คืน, 4 วัน 3 คืน
อยากจะตื่นบนเกาะ หลับบนฝั่ง หรือนั่งสปีดโบ๊ต
ไม่ต้องสวยต้องหล่อ คุณก็เลือกได้ตามต้องการ

แต่มันก็จะมีข้อแม้อยู่นิดหน่อยตรงที่คุณต้องท่องเที่ยวในแบบไทยๆ
คือไปกันเป็นครอบครัวใหญ่ เป็นกลุ่มเป็นก้อน เป็นหมู่เป็นคณะ ปล่อยให้ทางโน้น (บริษัททัวร์) จัดการให้ทุกสรรพสิ่งอย่าง

คุณเพียงแต่เตรียม ‘ตัว’ กับ ‘ตังค์’ ไป ส่วนทางโน้นเขาว่าไง ให้ว่าตาม ไม่จำเป็นต้องมีคำถาม เพราะมันรังแต่จะลุกลามไปสร้างบรรยากาศมาคุกับลูกทัวร์ท่านอื่นเสียเปล่าๆ เปลี้ยๆ

แต่บังเอิญผมมันดื้อ
ดื้อแบบที่เขาว่าไงไม่ว่าตาม เขามีแบบนี้จะเอาแบบนั้น พอเขามีแบบนั้นให้ ดันจะเอาอีกแบบ และในบางเวลาเขาก็มีให้เลือกมากมายหลากหลายแบบ แต่เป็นผมเองที่กลับไม่อยากได้อยากเอากับเขาสักแบบเสียอย่างงั้น

ก็เพราะเป็นซะอย่างนี้ ผมก็เลยต้องออกแบบการท่องเที่ยวเอง
แล้วไง.. ก็ลำบากลำบนสมใจไป

ที่แนะนำให้ซื้อทัวร์นั้นก็เพราะว่าถ้าคุณไปเที่ยวเองแบบเดียวกันกับผม คุณจะพบว่าการเดินทางไปแต่ละสถานที่ท่องเที่ยวในตรังนั้นค่อนข้างจะยากลำบากหากว่าคุณไม่มียานพาหนะส่วนตัว

นอกจากจะมีความหมายถึงผู้นำที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาลของปวงชนชาวจีนแล้ว
‘เหมา’ ยังเป็นคำตอบสุดท้ายจากกูรูกูรู้ผู้สันทัดกรณี หากคุณจะหารถหรือเรือไปไหนต่อไหนที่ตรัง จึงจะทำให้ค่าใช้จ่ายของคุณค่อยๆ เพิ่มขึ้นเป็นเงาตามตัว
และที่ตรังนั้นก็ไม่ได้มีระบบ ‘เหมา’ จ่าย (ให้เรา) แต่อย่างใด จี๊ในกระเป๋าเรานั่นแหละ ที่จะลดฮวบลดฮาบจนทำให้ต้องเผลอสบถคำหยาบออกมาอย่างลืมตัว เวลาที่งบประมาณบานปลาย

ฉะนั้น สำหรับคนเบี้ยน้อยหอยน้อย การซื้อทัวร์จึงเป็นทางออกที่ไม่แย่นัก

แต่อย่างที่บอกไปว่าดื้อ
การไปตรังของผมจึงปฏิเสธความสะดวกสบายจากแพคเกจทัวร์ต่างๆ
แล้วออกแบบการท่องเที่ยวเฟี้ยวๆ ในแบบฉบับของตัวเอง
จะออกหัวออกก้อย อย่างน้อยเราก็เป็นคนปั่นเหรียญ

สำหรับผม การเดินทางมันสนุกตรงนี้

ก้าวย่างอย่างสุขุม...วิท

วันนี้ฝนเทลงมาอย่างหนักหลังแล้วเสร็จจากมื้อเที่ยงที่นานา

อา.. ฤดูฝน

ช่วงบ่ายมีถ่ายงานแถวสุขุมวิท 39
ลง BTS สถานีพร้อมพงศ์แล้วก็เดินไปเรื่อยๆ
(ถ้าใครเคยเดินแถวนี้จะรู้ว่าจากซอย 35 แล้วมันจะข้ามไปเป็นซอย 39 เลย ซอย 37 มันจะหายไปแหละ)

เดินไป.. เดินไป.. เดินต่อไป..

เจอแท็กซี่ เจอพี่ๆ วิน'มอไซค์ เจอเสาไฟสายไฟ เจอรถกะป๊อ เจอรถเข็น เจอเบ๊นซ์ เจอบีเอ็ม เจอบีบี เจอป้าย เจอคอนโดฯ เจอโรงแรม เจอร้านอาหาร เจอหมา เจอร้านค้า เจอสปา เจอคาเฟ่ เจอเซเว่นฯ เจอแมสเซนเจอร์ เจอสาวแว่น เจอฝรั่ง เจอบัง เจอโอ๊กซัง เจอนักธุรกิจ เจอโรคจิต เจอไฮโซ.. และน้ำท่วม

โอ้.. สุขุมวิท

เราต้องเจอกันอีกเป็นปีเลยนะ