5/18/2011

วันวิสา

พนักงานใหม่ของร้านภูฟ้าตรงสาขานานาชื่อ “วันวิสาข์”
เปล่า— เธอไม่ได้บอกหรอก ผมเพียงสังเกตเห็นจากป้ายชื่อตรงหน้าอกเธอ
ส่วนที่บอกว่าเธอเป็นพนักงานใหม่ก็เพราะว่าพนักงานรุ่นใหญ่อีกท่านหนึ่งที่นั่นเรียกเธอไปสอนเรื่องการชงกาแฟว่าควรทำขั้นตอนไหนแบบไหน อย่างไร

และถ้าเดาไม่ผิด วันขึ้น 15 ค่ำเดือน 6 ของทุกปีอาจเป็นวันเกิดเธอ ถ้าเธอยังอ้างอิงการนับด้วยข้างขึ้นข้างแรมเหมือนรุ่นคุณย่าคุณยาย และเหมือนกับเพื่อนผมสมัยมัธยมที่ชื่อเดียวกันกับเธอ แต่เขียนต่าง เพราะเพื่อนผมเธอไม่สะกด “-ข์” ในชื่อ และก็เกิดวันที่ผมเดาไปนั่นแหละ
แต่ก็อีกนั่นแหละ ผมก็อาจจะผิดเต็มประตูถ้า “วันวิสาข์” เธอยึดตามหลักวันเวลาสากลเป็นที่ตั้ง ไม่ติดยึดกับชื่อที่ปรากฎ

ผมจึงวิสาสะเดาเอาว่าวัน “วิสาขบูชา” เมื่อวานเป็นวันเกิดเธอ

“กาแฟค่ะ” เธอส่งของที่ผมสั่ง
ผมประคองรับแก้วกระดาษหอมกรุ่นอุ่นๆ แก้วนั้น และอวยพรวันเกิดกับเธอไปแบบแบ่งรับแบ่งสู้ กึ่งยิงกึ่งผ่าน ด้วยกลัวหญิงสาวด่าว่าอย่ามาลาวได้มั้ยคะ
“เมื่อวาน— สุขสันต์วันเกิดนะครับ”
เธอชะงักอึดใจ เงยหน้ามอง แล้วยิ้ม เช่นกันกับที่ผมยิ้ม
เราทั้งคู่กล่าวขอบคุณกันและกัน

นั่นคือเสี้ยวเล็กๆ กับเช้าฉ่ำฝนหลังวันพระใหญ่
จากนั้นพอลับหลังวันวิสาข์ ผมเป่าเบาๆ และจิบชิมกาแฟของเธอ

รสชาติแน่นอน

4 comments:

babyshampoo said...

กด Like

ต่าย said...

กด いいね!

im KiMZa said...

Damn good!

Anonymous said...

เจ๋งว่ะ