Doy Diary

บ้านจะแล เชียงราย, ต้นกันยา 51

เช้าวันนี้อากาศฉ่ำเย็นสบาย คงเพราะฝนที่ยังตกไม่ขาดเม็ดตั้งแต่ช่วงกลางดึกเมื่อคืน ผมตื่นขึ้นมาเพราะเสียงไก่ที่โก่งคอขันแข่งกันอย่างขยันขันแข็ง ลุกขึ้นจากที่นอน เดินออกจากห้องลงบันไดไปล้างหน้าล้างตาด้านล่าง แล้วกลับขึ้นมานั่งมองสายฝนรอบๆ ตรงระเบียง นึกในใจว่าคงอีกนานกว่าจะซา จึงจัดแจงฆ่าเวลาด้วยการหยิบหนังสือของเฮียมุฯ ที่ติดใส่เป้ขึ้นมาอ่าน โดยมีเสียงฝนคลอเคล้าเบาๆ

สักพักอาตี- เพื่อนร่วมทางจากกระจกเงาก็แง้มตัวเองออกมาจากประตูห้องนอน
“สวัสดีตอนเช้า หลับสบายมั้ย” อาตีเอ่ยทักทายพร้อมกับยืดเส้นยืดสายบิดขี้เกียจซ้ายขวาไปมา
“สุดๆ” ผมขานตอบพร้อมส่งยิ้มหวาน ตาหยี ^^
“คงต้องรอให้ฝนหยุดก่อนถึงจะออกไปถ่ายรูปกันนะ”
เรานัดสมชายและน้องสาวของเขา- คนชนเผ่าลาหู่ไว้ช่วงสายๆ เพื่อถ่ายรูปเครื่องแต่งกาย พร้อมกับพูดคุยสอบถามข้อมูลนิดๆ หน่อยๆ ซึ่งบ้านพักของเขาไม่ไกลจากที่นี่นัก สามารถเดินไปได้ราวห้านาที แต่คงต้องรอให้ฝนหยุดก่อนตามที่อาตีบอก
“ครับ- ไม่เป็นไร ไม่รีบ”
ผมตอบหมายความตามนั้นแล้วนั่งฟังเสียงฝนต่อ
หลับตาลงแล้วเบิกหายใจสูดกลิ่นดินบนดอย

.........

ปล. เชียงรายอากาศดีและไม่หนาวอย่างที่คิด ~