SAME SAME BUT DIFFERENT

หลังจากกำจัดข้อจำกัดเรื่องเวลาไปได้อย่างแยบคาย โดยการตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ว่าจะไปเห็น สัมผัสและซึมซับให้ซาบซ่านกับ "สมุย" ด้วยตาตัวเองหลังจากที่ได้ยินเรื่องราวต่างๆ นานาของเธอมานาน และถือโอกาสเยี่ยมเยียน (และอาจต้องเบียดเบียน) สหายเก่าผู้อยู่ก่อนเพื่อพักพิง เพราะผมคงต้องพูดคุยและทำความรู้จักกับเธอสัก 3-4 วันเป็นแน่ (ขึ้นอยู่กับดินฟ้าอากาศ)

แปดโมงเช้าของวันเสาร์ที่มีสายลมเบาๆ เคล้ากับแสงแดดจัดจ้าบนทะเลอ่าวไทยกลางเดือนกรกฎาคม ผมก็พาตัวเองมาหาเธอจนได้ สายตาผมลุกวาวเป็นประกายระยิบระยับเมื่อได้เห็นเธอลางๆ ตั้งแต่อยู่บนเรือเฟอรี่ก่อนเทียบท่า

เธอสวยกว่าที่คิดไว้มาก

"ไป่ไน้!!" เธอทักผมอย่างฉะฉานเป็นสำเนียงชายฉกรรจ์ผิวคล้ำในคราบของคนขับรถสองแถวสวมแว่นตากันแดดแนบด้วยรอยยิ้มขาวจั๊ว
"......" ผมเงียบไปชั่วขณะหลังจากเสียงทักทาย
ผมไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่ยิ้มทักเธอกลับไป

แล้วเรื่องราวระหว่างผมกับเธอก็เริ่มขึ้น