Suk 11 down Sukhumvit 11 is the place backpackers from all over the world head for. Within the area, the concept inspires the opening of a Thai-style restaurant, featuring the homely local décor.. The overall ambience creates an impression of the real Thainess for both foreigners and Thai looking to conserve the Thai essence. The restaurant has two floors. The ground floor is a open floor with a high ceiling. The furnishing consists of Thai utensils and decorations, such as the fish mobile made from coconut leaves, fiddles, bird cage and the triangular cushions which are just right for propping you up while reclining in the breeze of the afternoon. The sound of Sepa chanting
or easy listening Thai instrumental music in the background lulls you into a mood of total relaxation. Upstairs there is a verandah just right of a party.
or easy listening Thai instrumental music in the background lulls you into a mood of total relaxation. Upstairs there is a verandah just right of a party.
Of particular note is the way the food is served. The waiters wearing the Chong graben (Thai style Dhoti) and the sabai (the cloth wrap for the ladies) bring you the food in the pinto (a container of serried dishes designed to be stacked up and carried very efficiently in one hand) rarely found elsewhere these days, particularly in the bustling business district like this one. Here you can order either Thai or Vietnamese dishes, all delicious: for example, the fish sushee (fish in curry sauce), namprik on a boat, tomyam gung in young coconut.
For the Vietnamese menu, you can start with the Khao griab Saigon (sesame crackers, topped with savory minced pork) , full of goodness and flavors. For drinkers, try the house special cocktails, Thai lemon grass , which comes in a small glass with a big kick that can knock you out unaware.
More details visit http://www.11-gallery.com/
วนมาบรรจบครบรอบอีกครั้งกับ 9/11 หกปีผ่านไปแล้ว แต่ก็ดูเหมือนทุกวันนี้ใครบางคนยังคงทำใจให้มันเป็นแค่เรื่อง "ผ่าน" ไม่ได้ง่ายๆ ใช่-มันไม่ง่ายเลยสำหรับพวกเขา การจากกันชั่วนิรันดร์โดยไม่มีโอกาสแม้แต่เอื้อยเอ่ยลา หรือเห็นหน้าคนที่รักแม้เพียงครั้งสุดท้ายคงเป็นเรื่องที่ทำใจยอมรับได้ยากหน่อย แม้ว่าผมเองจะยังคงดำเนินชีวิตอยู่ได้อย่างไม่มีอาการเสียศูนย์จากเหตุการณ์ในครั้งนั้นแต่อย่างใด (แม้จะมีบางครั้งที่ไขว้เขวเป๋หลุดออกนอกเส้นทางแห่งวิถีชีวิตอันควรไปบ้าง) คงต้องขอแสดงความเสียใจต่อผู้ที่สูญเสียจากเหตุการณ์ครั้งนั้นด้วยอีกครั้ง ไม่ว่าจะ "สูญ" หรือ "ศูนย์" เชื่อว่าใครก็คงรู้ความหมายของมันได้ไม่ยากจากการพ้องกันอยู่ในที
แต่เชื่อว่าคงไม่มีใครอยากจะมานั่งสะกดสองคำนี้บ่อยๆ
เพราะในท้ายสุดมันก็คือการเริ่มนับหนึ่งใหม่นั่นเอง
แล้วเมื่อไหร่มันจะถึงวันศุกร์ล่ะ - 1306ix without war
No comments:
Post a Comment