ตามนั้นเลย

เสียงจากปลายสายค่อนข้างเข้มและเคร่งเครียด บ่งบอกถึงว่าผู้พูดนั้นอาจไม่ได้มีอาการเบิกบานสำราญใจเท่าใด
“พี่ถูกจ้างออกว่ะ-” นี่คือบทสรุปเนื้อหาของบทสนทนา
นอกจากนั้นก็เป็นสาเหตุกับรายละเอียดปลีกย่อย และภาษาดอกไม้ทั้งหลายแหล่ที่เหน็บแซมตามช่องเว้นวรรคของบทสนทนาฟังแล้วช่างดึงอารมณ์และความรู้สึกของผู้ฟังให้พวยพุ่งอย่างยิ่งยวด

รุ่นพี่ที่รู้จักนับถือกัน ซึ่งวนเวียนว่ายอยู่ในแวดวงโฆษณาโทรมาคุย (เชิงระบาย) กับผมในช่วงสายของวันสบายๆ วันหนึ่ง
สาเหตุหลักคือทำรายได้ให้กับทางบริษัทไม่ตรงตามเป้า

นั่นอาจหมายถึงความไม่แน่นอนในหน้าที่การงานใช่หรือไม่? ผมถามตัวเอง
น่าจะเป็นแบบนั้น- ผมตอบไอ้คนที่ถามตัวเองเมื่อบรรทัดที่แล้ว

รุ่นพี่ให้เหตุผลต่อในสาเหตุรองลงมาว่าในสายงานของแวดวงโฆษณานั้น ชิ้นงานและไอเดียของคนรุ่นใหม่ๆ ดูเมือนจะ ‘สด’ กว่า ‘กล้าแหวก’ ‘กล้าแปลก’ และ ‘กล้าแตกต่าง’ กว่า มันดูน่าสนใจกว่างานของคนรุ่นเก่าๆ ที่พอยิ่งเห็น และรับอะไรมามากเข้า ก็ยิ่งมีข้อจำกัดในการสร้างสรรค์งานมากตามไปด้วย คล้ายกับว่า ‘ความจริง’ บางอย่างมันมาอุดตันปิดกั้นการบรรเจิดของความคิดสร้างสรรค์หรือไอเดีย ยิ่งไม่น่าจริงยิ่งเป็นไปได้ค่อนข้างยาก

เห็นท่าจะจริง- ผมตอบตัวเองอีกครั้งโดยไม่ต้องมีใครถาม

น่าเห็นใจรุ่นพี่ผมอยู่ไม่น้อย- แต่ใครบ้างเล่าที่จะอยู่ยืนยงไปตลอด

.........

ได้ไปดูภาพยนตร์เรื่อง Stardust มา จากการอนุเคราะห์ตั๋วภาพยนตร์ จากพี่สาวแสนสวย ตัวภาพยนตร์ก็ดูสนุกสนานคลายเครียด ออกแนวแฟนตาซีหลุดโลกดี ทีเด็ดอีกอย่างในเรื่องคือดันจับเอาคุณตาสุดหล่อโรเบิร์ต เดอ นิโร มาสวมบทบาทหัวหน้าโจรสลัดแอ๊บแบ๊วซะนี่! กลายเป็นสลัดตั๊ดสู้ฟุตไปซะงั้น!

ฉากหนึ่งในตอนท้ายของเรื่อง นังแม่มด (ใช้ ‘นัง’ ดูได้อารมณ์ตัวร้ายดีเนอะ!)
ต้องการหัวใจของนางเอกสาวสวยซึ่งเป็นดวงดาวซึ่งตกลงมาบนพื้นพิภพ เพื่อที่นังแม่มดจะได้มีชีวิตอมตะ พร้อมๆ กับพี่น้องนังแม่มดอีกสองนัง แต่อนิจจา- พี่น้องสองของนังแม่มดโดนพระเอกส่งกลับบ้านเก่าเรียบร้อยเสียแล้ว นังแม่มดจึงตัดสินใจปล่อยนางเอกด้วยเหตุผลที่ว่า หากตัวนังเองมีชีวิตอมตะโดยปราศจากพี่น้องทั้งสองนั้น มันก็ไร้ค่า การที่ต้องอยู่เป็นอมตะอย่างโดดเดี่ยว ย่อมเดียวดายและไร้ซึ่งความหมายต่อการมีชีวิตอยู่อย่างที่สุด
(แม้ว่าหลังจากนั้นนังจะเปลี่ยนใจก็ตาม แหม-เกือบจะไม่ต้องใช้ ‘นัง’ แล้วเชียว)

น่าจะจริงดังนังแม่มดว่า